فولاد خوزستانِ یحیی گل‌محمدی در شرایطی به پایان هفته نهم لیگ رسید که کمترکسی انتظار چنین وضعیت نگران‌کننده‌ای را داشت. تیمی با این سطح از سرمایه‌گذاری، خرید‌های پرسروصدا و کادرفنی باتجربه، حالا فقط با یک پیروزی، پنج تساوی و سه شکست در رتبه دوازدهم جدول ایستاده است؛ آماری که برای مربی منضبط و نتیجه‌گرایی چون گل‌محمدی، کم‌سابقه و حتی نگران‌کننده محسوب می‌شود.

یحیی در آغاز فصل، با جذب چند بازیکن سابق پرسپولیس، عملاً فولاد را به شعبه دوم تیم قهرمان سال‌های اخیر تبدیل کرد. بسیاری تصور می‌کردند او می‌خواهد با تکرار همان فرمول موفق گذشته، تیم اهوازی را دوباره به جمع مدعیان بازگرداند. اما فوتبال، تکرار مکانیکی گذشته نیست. همان بازیکنانی که روزی در سیستم یحیی خوش می‌درخشیدند، حالا در ساختار فولاد دیگر آن انرژی و انگیزه سابق را ندارند و مهم‌تر از آن، رقبا نیز سبک بازی گل‌محمدی را به‌خوبی شناخته‌اند.

لیگ برتر در حال اوج‌گرفتن است؛ تیم‌ها به فرم ایده‌آل خود نزدیک می‌شوند و رقابت برای سهمیه و بقا جدی‌تر از همیشه است. در چنین شرایطی، ادامه روند فعلی می‌تواند فولاد را خیلی زود از مسیر هدف‌هایش دور کند. هواداران خوزستانی هم که همیشه صبور و وفادار بوده‌اند، کم‌کم از تکرار بازی‌های کم‌رمق و نتایج متوسط خسته می‌شوند.

به نظر می‌رسد زمان آن رسیده که یحیی گل‌محمدی در اندیشه‌های خود بازنگری کند؛ از تکرار فرمول‌های قدیمی دست بردارد، تیمش را به‌روزتر و منعطف‌تر سازد و به‌جای تکیه بر بازیکنان همیشگی، به انرژی و انگیزه تازه‌نفس‌ها اعتماد کند. فولاد برای بازگشت به مسیر موفقیت، بیش از هر چیز نیازمند جسارت در تصمیم‌گیری و تغییر است؛ چیزی که تنها از یحییِ اهل ریسک و نوآوری برمی‌آید، نه یحیی محافظه‌کار و تکرارشونده.

{$sepehr_key_163458}