شهرآرانیوز؛ در شب ۱۴ آبان ۱۴۰۴، یکی از رویداد‌های جذاب نجومی سال روی می‌دهد: هنگامی که اَبَرماه (Supermoon)، یعنی ماه کامل، در نزدیک‌ترین فاصله‌اش به زمین ظاهر می‌شود. این رویداد، که دومین ابرماه سال و بزرگترین و درخشان‌ترین آن‌هاست، هم برای علاقه‌مندان آسمان شب، هم برای عکاسان و هم برای کسانی که صرفاً می‌خواهند زیبایی آسمان را مشاهده کنند، فرصتی ویژه فراهم می‌کند. در ادامه، به تشریح علمی این پدیده، زمان و شیوه دقیق رصد آن می‌پردازیم.
ماه و مدارش: چرا «ابرماه» رخ می‌دهد؟
مدار ماه به دور زمین کاملاً دایره‌ای نیست، بلکه کمی بیضوی است؛ از این‌رو فاصلهٔ ماه تا زمین در طول یک ماه نجومی تغییر می‌کند. هنگامی که ماه به نقطهٔ حضیض می‌رسد، یعنی نزدیک‌ترین نقطه به زمین در مدارش، سبب می‌شود قرص ماه از دید ما کمی بزرگ‌تر و روشن‌تر دیده شود.
اگر در همان هنگامِ حضیض، ماه در فاز کامل نیز باشد (یعنی زمین، ماه و خورشید تقریباً در یک راستا باشند) — آنگاه آن ماه را «ابرماه» می‌نامیم. اصطلاح علمی‌تر آن «full moon at perigee» یا «perigee syzygy» است.
مطالعات نشان می‌دهند که در چنین مواقعی ماه می‌تواند تا حدود ۱۴٪ بزرگ‌تر و روشنایی‌اش نیز تا حدود ۳۰٪ بیشتر نسبت به زمانی که ماه در دورترین فاصله‌اش (آپوجی) است، دیده شود.
با این حال، باید توجه داشت که این تفاوت برای چشم غیرمسلح به‌راحتی قابل تشخیص نیست. درواقع «در عمل احتمالاً شما تفاوت را متوجه نخواهید شد».
تفاوت اَبَرماه (Supermoon) و ماه کامل (Full Moon) چیست؟
ماه کامل زمانی است که ماه در خط مقابل خورشید نسبت به زمین قرار می‌گیرد و قرص ماه از دید ما کاملاً روشن دیده می‌شود. این رویداد ماهانه یک‌بار اتفاق می‌افتد و به فاصلهٔ ماه از زمین ربطی ندارد. اما ابرماه زمانی رخ می‌دهد که ماه کامل باشد و در نزدیک‌ترین فاصله‌اش به زمین در مدار بیضوی قرار بگیرد (نقطهٔ حضیض یا Perigee). اگر این اتفاق بیفتد ماه تا ۱۴٪ بزرگ‌تر و تا ۳۰٪ روشن‌تر به نظر می‌رسد. این ماه نزدیک افق جلوهٔ بسیار چشمگیرتری دارد. ابرماه معمولاً سالانه ۲ تا ۴ بار اتفاق می‌افتد. پس هر ابرماه (Supermoon) یک ماه کامل (Full Moon) هست، اما هر ماه کامل، ابرماه نیست.
| ویژگی | Full Moon | Supermoon |
|---|---|---|
| ماه کامل است؟ | بله | بله |
| ماه نزدیک زمین است؟ | لزوماً نه | بله |
| بزرگ‌تر دیده می‌شود؟ | معمولی | کمی بزرگ‌تر |
| تعداد در سال | ۱۲ بار | ۲ تا ۴ بار |
| روشنایی بالاتر | معمولی | بیشتر |
به بیان ساده‌تر همهٔ ماه‌های کامل، ابرماه نیستند؛ چون مدار ماه بیضی است و یک جا به زمین نزدیک‌تر می‌شود (حضیض) و یک جا دورتر می‌شود (اوج / Apogee). به همین ترتیب وقتی ماه کامل دقیقاً نزدیک حضیض باشد، ابرماه، و وقتی دور باشد، میکرو-مون (Micromoon) اتفاق می‌افتد. امسال، ماه کامل «سگ آبی» یا ماه کامل نوامبر، ابرماه است.
ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد ابرماه آبان ۱۴۰۴
برای این رویداد خاص، چند نکته قابل توجه وجود دارد: براساس داده‌های نجومی، ماه در حوالی این تاریخ به فاصله‌ای حدود ۳۵۷ هزار کیلومتری از زمین خواهد رسید. لحظهٔ کامل شدن ماه (فاز کامل) ممکن است در ساعات روز یا زمانی که ماه از دید ساکنان ایران بالا نیست، رخ دهد؛ بنابراین بهترین فرصت رصد، شب همان روز خواهد بود. شب پس از ۱۴ آبان، ماه هنوز بیش از ۹۹٪ روشنایی خواهد داشت؛ بنابراین یک شب بسیار مناسب برای مشاهده فراهم می‌شود.
ترکیب روشنایی بیشتر، اندازهٔ کمی بزرگ‌تر و وجود «توهم ماه» (Moon illusion) — یعنی هنگامی که ماه نزدیک افق دیده می‌شود، بزرگ‌تر به نظر می‌آید — باعث می‌شود تجربهٔ بصری جذابی رقم بخورد.
چرا به ابرماه آبان (نوامبر)، «سگ آبی» می‌گویند؟
به ماه آبان (معادل نوامبر میلادی) در سنت‌های قدیمی آمریکای شمالی «ماه سگ‌آبی» (Beaver Moon) گفته می‌شود، و این نام هیچ ربطی به شکل ماه یا ویژگی خاص نجومی آن ندارد و کاملاً ریشه فرهنگی و بومی دارد. بومیان آمریکا از نام ماه‌ها برای دنبال‌کردن فصل‌ها، شکار و چرخه‌های طبیعت استفاده می‌کردند.
در فرهنگ قبایل بومی آمریکای شمالی، ماه کامل نوامبر را Beaver Moon نامیدند. علت نام‌گذاری ماه نوامبر، این است که در این زمان از سال، سگ‌آبی‌ها (Beavers) قبل از آغاز سرمای زمستان، در حال ساختن سد‌ها و لانه‌های زمستانی خود هستند. فعالیت شدید آن‌ها باعث شد ماه کامل این ماه به نامشان ثبت شود.
شکارچیان اروپایی و بومی‌ها در گذشته، در ماه نوامبر تله‌های سگ‌آبی را برای تهیه خز ضدآب آن‌ها نصب می‌کردند. به همین دلیل ماه نوامبر را «ماه سگ‌آبی» می‌نامیدند.
{$sepehr_key_164187}
زمان و شیوه رصد ابرماه در ایران
در ایران، برای بهره‌گیری از این پدیده، باید به این موارد توجه کنید: زمان طلوع ماه از افق شرقی در شب ۱۴ آبان، بهترین لحظه است. پس از غروب خورشید، هنگامی که ماه بالا می‌آید، موقعیتی مناسب برای مشاهدهٔ بزرگ‌تر و روشن‌تر شدن آن فراهم می‌شود.
حتی اگر لحظهٔ دقیق کامل شدن ماه را نتوانید مشاهده کنید، شب همان روز فرصت خوبی است، چون ماه هنوز بسیار روشن و نزدیک به کامل خواهد بود.
محل و شرایط رصد ابرماه کامل ۱۴ آبان
مکانی با افق شرقی باز و کم‌مانع انتخاب کنید؛ مثلاً پشت‌بام، فضای باز یا لبهٔ شهر. از نقاطی با آلودگی نوری کمتر ماه را ببینید.
وضعیت آسمان (بدون پوشش ابر یا مه) اهمیت زیادی دارد؛ هرچه آسمان صاف‌تر باشد، تجربه بهتر خواهد بود.
ابزار و نکات عکاسی از ابرماه
حتی با چشم غیرمسلح می‌توان ماه را مشاهده کرد. برای تجربهٔ بهتر می‌توانید از دوربین دوچشمی یا تلسکوپ کوچک استفاده کنید؛ در اینصورت جزئیات بیشتری از سطح ماه دیده خواهد شد.
در عکاسی: ISO پایین، سرعت شاتر مناسب، فوکوس دستی از نکات کلیدی هستند. عکاسی در هنگام طلوع ماه به همراه منظرهٔ افقی یا شهری، جلوهٔ خاص‌تری ایجاد می‌کند. برای رصد ساده همان نگاه کردن به ماه هنگام طلوع کفایت می‌کند. زیبایی اصلی در همین مشاهدهٔ آرام نهفته است.
نکات علمی و افسانه‌ای درباره ابرماه
اصطلاح «ابرماه» اصطلاحی رسمی در علم نجوم نیست؛ سازمان‌هایی مانند NASA از آن استفاده می‌کنند، اما تعریف واحد و استاندارد ندارد. مطالعات نشان داده‌اند که تأثیر این پدیده بر زمین از نظر ژئوفیزیکی محدود است؛ هیچ شواهد معتبری مبنی بر اینکه ابرماه باعث زلزله یا فوران آتشفشان شود، وجود ندارد.
در عین حال، تحقیقاتی در مقیاس‌های خاص انجام شده‌اند؛ مثلاً مطالعه‌ای نشان داد پرندگان وحشی در شب ابرماه دمای بدنشان اندکی بالا می‌رود؛ البته این اثرات بسیار جزئی هستند.
توهم بزرگ‌به‌نظررسیدن ماه در افق، ناشی از پردازش بصری مغز ماست: هنگامی که ماه کنار ساختمان یا درخت دیده می‌شود، مغز آن را بزرگ‌تر می‌پندارد، حتی اگر اندازهٔ واقعی تغییر چندانی نکرده باشد.
ابرماه آبان ۱۴۰۴ رویدادی است جذاب برای مشاهدهٔ آسمان شب: ماهی که روشن‌تر، کمی بزرگ‌تر و چشم‌نواز‌تر از معمول به نظر می‌رسد. اگر به زمان، شرایط رصد و نکات علمی آن توجه کنید، می‌توانید تجربه‌ای به‌یادماندنی از نگاه به آسمان داشته باشید. لازم نیست تجهیزات خاصی داشته باشید؛ کافی است سر بیرون بگذارید، رو به افق شرقی بنشینید و چشم بدوزید به ماه.