به گزارش شهرآرانیوز؛ عکسی از سرو قهوه همراه با آب و یک گُل را در یکی از سایت‌های نیازمندی و البته اعلام آگهی‌ها بارگذاری کرده و خیلی مختصر و مفید در توضیح آن نوشته است: «سلام، دنبال یک پارتنر و هم‌صحبت بی‌حاشیه برای کافه و کاف کتاب هستم.» همین جمله ساده، تصویری روشن از خلأ ارتباطی، تنهایی و تغییر شکل روابط انسانی در جامعه امروز ارائه می‌دهد؛ جایی که آدم‌ها به‌جای ارتباط‌های عمیق، به‌دنبال همراهی‌های کوتاه‌مدت و بدون مسئولیت می‌گردند. این تنها یک آگهی نیست، بلکه نشانه‌ای است از پدیده‌ای که به‌تدریج در فضای مجازی و میان نسل جوان در حال گسترش است.
با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت مشاهده می‌کنید که آدم‌ها بسته به نیاز‌های شخصی‌شان، به‌دنبال پارتنر‌هایی برای موضوعات مختلف می‌گردند؛ از پارتنر ورزشی گرفته تا طبیعت‌گردی، سفر، افسردگی، گفت‌و‌گو و.... اما به نظر می‌رسد نقطه مشترک همه آنها، شروط تعیین‌شده و محدود کردن این ارتباط به اندازه چارچوب‌های دلخواه خودشان بوده است و خبری از پذیرش مسئولیت در آن نیست.
برخی کارشناسان معتقدند که تعدادی از جوانان به‌دلیل سبک زندگی امروز یا مسائل دیگر، تمایلی به پذیرفتن مسئولیت «ازدواج» ندارند و به تبع آن ممکن است برخی از آنها انزوا و بعضی دیگر انحرافاتی را در ارتباطات خود تجربه کنند که مصداق این تحلیل را می‌توان در همین آگهی‌ها مشاهده کرد؛ آگهی‌هایی که نشان می‌دهد برخی آدم‌ها به‌دنبال پارتنری هستند که فقط به اندازه عمر یک میهمانی، پیاده‌روی، طبیعت‌گردی و نهایتا سفر، کنارشان باشد.
در همین فضا، اخیرا گروه‌هایی در پیام‌رسان‌های خارجی با عنوان «دوست‌پسر اجاره‌ای» تشکیل شده است که اگرچه تعداد اعضای این گروه‌ها هنوز اندک است، نوع محتوای آنها نگران‌کننده به‌نظر می‌رسد. محتوای پیام‌های این گروه‌ها به‌صورتی است که انگار قرار است کالایی به فروش برسد و انگار نه انگار که حرف از یک آدم است.
آنها مدعی می‌شوند که با مدل‌های پسر جوانی همکاری می‌کنند که این مدل‌ها به شرط دریافت پول، حاضر می‌شوند شما را برای چند ساعت همراهی کنند. به نظر برخی افراد، شاید درظاهر این روابط بی‌ضرر به نظر برسند، اما وقتی عمیق‌تر به آن نگاه می‌کنید، می‌بینید زمانی که رابطه، محبت و... تبدیل به کالایی قابل خریدوفروش می‌شود، کرامت انسانی زیر سؤال می‌رود.
خدمات رابطه‌ای، برگرفته از روح جامعه مدرن
طرح این موضوع، این پرسش را ایجاد می‌کند که چه زمینه‌هایی موجب می‌شود که روابط انسانی وارد چنین قالب‌های موقتی شود؟ حامد بخشی، جامعه‌شناس، در پاسخ به این پرسش، با بیان اینکه چنین موضوعاتی که به‌صورت تک موردی در جامعه مشاهده می‌شود، معمولا به‌صورت سازمان‌یافته‌تر در کشور‌های مدرن دیده می‌شود، اظهار می‌کند: حتی اگر بعضی از این موارد با واکنش‌هایی به‌طور موقت خاموش شود، درنهایت این شکل روابط، مقتضی ساختار و روح جامعه مدرن است که دارد خودش را در جامعه جهانی می‌گستراند.
او بیان می‌کند: در حال حاضر وارد دنیایی شده‌ایم که در آن، آدم‌ها فرصت‌های محدود و امکانات بیشتری نسبت‌به نسل‌های گذشته خود دارند، بنابراین این امکان را برای خود فراهم می‌بینند که بتوانند به‌صورت موردی از پاره‌ای خدمات استفاده کنند؛ زمانی این خدمات از جنس کاری بود، اما امروزه تبدیل به خدمات رابطه‌ای شده یا به‌اصطلاح سرمایه‌هایی که در معرض خریدوفروش قرار گرفته و متنوع‌تر شده است. درواقع آدم‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که می‌توانند روابط را هم خریدوفروش کنند!
{$sepehr_key_164671}
بخشی معتقد است که اگرچه امروز برای ما مفاهیم «جست‌وجوی پارتنر» برای امور مختلف عجیب به نظر می‌رسد، اما این مسائل بیش از یک دهه پیش در غرب شروع شده است؛ آدم‌ها احساس می‌کنند چنین خدماتی را می‌توانند بدون اینکه از عوارض، پیامد‌ها و مسئولیت‌هایش متأثر شوند، خریداری کنند؛ زیرا زمانی که با فردی وارد رابطه واقعی می‌شویم، این رابطه مسئولیت‌ها و حواشی متعددی دارد که برخی افراد به انجام آنها تمایلی ندارند.
او نمونه بارز روابط با پذیرش مسئولیت را ازدواج می‌داند و ادامه می‌دهد: همان‌طور که آمار‌ها نشان می‌دهند، امروزه نرخ ازدواج جوانان پایین‌تر آمده است، اما علت آن چیست؟ این است که اکنون افراد ترجیح می‌دهند از روابط شبه‌ازدواج استفاده کنند و درعین‌حال هر دو طرف، از مسئولیت‌ها و حواشی آن دور بمانند.
بخشی می‌گوید: ادبیات جامعه مدرن، سرشار از واژه‌هایی و با تعریف روابطی است که از دیدگاه خودشان در آینده، آسیب‌های کمتری برایشان داشته باشد و درواقع نسل جدید، برای خود این طور تعریف نکرده است که رابطه با یک فرد، باید همه ابعاد را در بربگیرد. مواردی نظیر دوست اجاره‌ای یا جست‌وجوی پارتنر و... که امروزه مطرح می‌شود، به‌طورکلی ناشی از متکثر شدن جامعه و امکان انتخاب‌های جزئی است که نسل جدید از آن استفاده می‌کند.