انتخاب «زهران ممدانی» به عنوان شهردار نیویورک، موجی از تفاسیر را درپی داشته است. برخی این رویداد را نمادی از تغییر بنیادین افکار عمومی آمریکا و نوعی از پیروزی سیاست‌های ضداسرائیلی در صحنه سیاسی آمریکا می‌دانند. با‌این‌حال، نگاهی عمیق‌تر و واقع‌بینانه‌تر، پیچیدگی‌های این انتخاب را آشکار می‌سازد.

تحلیل‌های ساختاری نشان می‌دهند که در انتخابات‌های محلی و ایالتی در آمریکا، ملاحظات سیاست داخلی، رقابت‌های حزبی و مسائل بومی (مانند اقتصاد، عدالت اجتماعی و امنیت شهری) همواره نقشی بسیار پررنگ‌تر از سیاست خارجی دارند.

نیویورک به عنوان یک شهر بزرگ و عمدتا دموکرات، زمینه‌ای را فراهم می‌آورد که نامزد‌های مترقی‌تر، شانس بیشتری برای پیروزی داشته باشند. انتخاب ممدانی، در درجه اول می‌تواند بازتابی از گرایش دموکراتیک شهر و شکاف‌های طبقاتی و اقتصادی داخلی آمریکا باشد تا یک انقلاب در سیاست خارجی.

از‌سوی‌دیگر، یکی از عوامل کلیدی تأثیرگذار بر این انتخابات، تغییرات نسلی است. نسل جوان‌تر (اغلب کمتر از چهل سال) در غرب، برخلاف نسل‌های پیشین، به‌دلیل دسترسی مستقیم و بدون فیلتر به اخبار از طریق شبکه‌های اجتماعی (یوتیوب، تیک‌تاک و...)، اطلاعات بیشتری درباره ظلم وارده بر مردم فلسطین دریافت کرده‌اند. این دسترسی، رویکردی هیجانی‌تر و عدالت‌خواهانه‌تر را در این قشر تقویت کرده و موضع آنها نسبت به اسرائیل را تقویت کرده است. این امر، یک «حس اخباری» متفاوت را در میان رأی‌دهندگان شکل داده است که رسانه‌های سنتی (مانند سی‌ان‌ان یا فاکس‌نیوز) به آن دامن نمی‌زنند.

این نکته را نیز باید مد‌نظر داشته باشیم که برخلاف تصور رایج، ساختار سیاسی آمریکا به‌ندرت اجازه قدرت‌گرفتن افراد «ضد ساختار» را می‌دهد. اگرچه ممدانی گرایشات مذهبی (شیعی) و همدلی با فلسطین دارد، با وجود‌این و با توجه به شناختی که از او وجود دارد، پایبندی او به ارزش‌های بنیادین اسلام‌گرایانه یا چالش مستقیم با ساختار‌های اصلی (مانند سیستم مالی یا ائتلاف‌های ژئوپلیتیک آمریکا) بعید به نظر می‌رسد.

{$sepehr_key_164974}

نکته دیگر درباره ممدانی، حملات شدید لفظی دونالد ترامپ علیه اوست؛ حملاتی که نه‌تنها موضع او را تضعیف نکرده، بلکه به‌طور‌غیرمنتظره‌ای موجب جلب‌توجه افکار عمومی به این شهردار جوان شده است. این فضا برای ممدانی، چهره‌ای از یک فرد چالشگر و جوان دربرابر کهنه‌سرباز سیاست به نمایش گذاشته است.

در پایان، باید به این نکته توجه کرد که انتخاب ممدانی، ترکیبی از عوامل متعدد اعم از زمینه‌های دموکراتیک شهر، نارضایتی نسل جوان، تأثیرگذاری موضع فلسطین به‌عنوان یک مسئله عدالت اجتماعی در مقایسه با مسائل ایدئولوژیک سنتی و... است.

با‌وجود‌این، خوش‌بینی بیش‌از‌حد به تغییرات ریشه‌ای در سیاست خارجی آمریکا و صرفا بر اساس یک پیروزی شهرداری، می‌تواند منجر به قضاوت‌های نادرست در آینده شود. همچنان که درمورد باراک اوباما نیز در گذشته دیدیم، عملکرد ممدانی در شهرداری و تعامل با ساختار قدرت، تعیین‌کننده خواهد بود. نتیجه نهایی این انتخاب، در عمل و نه در شعارها، مشخص خواهد شد.