به گزارش شهرآرانیوز؛ «چریک‌ترین بانوی انقلاب» عنوانی بود که مرضیه دباغ داشت. اما این فقط یک عنوان نبوده و نیست، ترکیبی از باور به جایگاه زنان در جامعه است که با الگوی سوم مقام معظم رهبری، تطابقت می‌کند.

آغاز مبارزه برای زن چریک...

سال ۱۳۴۲ بود که با وفات آیت‌الله بروجردی و آشنایی با آرمان‌های امام خمینی (ره) مرضیه دباغ هم مبارزه را به اولین اولویت زندگی‌اش تبدیل کرد. او فعالیتش را با تکثیر اعلامیه‌ها، فتاوای امام و برگزاری اردو برای بانوان در امور مختلف ادامه می‌داد. اما مهم‌ترین کار خواهر دباغ که ساواک هم از آن واهمه داشت تشکیل پایگاه‌های مبارزه در سراسر کشور بود. او به جا‌های مختلفی می‌رفت و با تعامل درست، سعی در تغییر ذهن‌ها و تألیف قلوب نسبت به آرمان‌های امام و انقلاب می‌کرد.

او با دانشجویان دانشگاه‌های زیادی از جمله دانشگاه صنعتی شریف، بهشتی و دانشگاه تهران هم ارتباط می‌گرفت و آنها را به مبارزه دعوت می‌کرد.

دست‌های بی‌شرف ساواک...

سرانجام سال ۱۳۵۲ بود که مرضیه دباغ با دست‌های کثیف و خون‌آلود ساواک رو‌به‌رو شد. زندان ساواک با همه شکنجه‌های دردآورش حریف مقاومت این زن نشد. با آنکه زخم‌هایش عفونت کرده بود، اما حرف نمی‌زد و برای همین هم بود که عمال ساواک، رضوانه ۱۴ساله را هم به زندان آوردند. دختر بی‌گناهی که تازه باید لباس‌های چین‌دار می‌پوشید حالا در زندان کنار مادرش، شکنجه می‌شد تا مقاومت او شکسته شود. اما ساواک با همه خباثتش موفق به ترک انداختن روی باور‌های مرضیه نشد و عاقبت به‌خاطر حال بد زخم‌هایش او را آزاد کرد. او تازه روبه‌بهبود بود که ۴ ماه بعد دوباره به زندان افتاد و این بار دیگر تا مرز سرطان پیشرفته پوست پیش رفت و آن‌قدر وضعیت او رنج‌آور بود که هم‌بندی‌ها از تحمل بوی عفونت او عاجز شدند و ساواک مجبور شد زن چریک انقلاب را آزاد کند. اینجا بود که مرضیه دباغ عازم خارج از کشور شد.

{$sepehr_key_165461}

بانوی مجاهد، خداقوت...

مرضیه دباغ، در دوره اول، دوم و سوم مجلس، نماینده تهران و همدان بود و هم‌زمان به تدریس در دانشگاه علم و صنعت و مدرسه عالی شهید مطهری می‌پرداخت. بالاخره پس از سال‌ها مجاهدت جانانه، بیماری کهنه‌ای که سال‌ها در جانش، مهمان بود او را به یاران انقلابی‌اش رساند و این بانوی چریک و مبارز در سال ۱۳۹۵ وفات کرد و در حرم امام خمینی (ره) در کنار همه باورهایش به خاک سپرده شد.

منبع: فارس