جاروی قَرامَلِک (قَرَه مَلیه سؤپؤرگه‌سی) از جارو‌های دستی سنتی محله قدیمی قَرامَلِک از دیرباز تاکنون به صورت آبا و اجدادی توسط اهالی سخت کوش و زحمت کش قَرامَلِک، محله‌ای در انتهای غربی و در داخل جلگه حاصلخیز تبریز و حاشیه رودخانه «آجی چای» و در زمین‌های زراعی آن و اطراف کجاآباد (کؤجؤوار) و مایان کاشته می‌شود، شغل بسیاری از مردم این محله محسوب می‌شود. همه ساله با سرخ شدن بوته‌های جارو در آغاز پاییز، برداشت آن آغاز شده و تا پایان ماه ادامه می‌یابد. بعد از جمع آوری و خشک شدن بوته‌ها زیر نور آفتاب، تکاندن و جداسازی دانه‌های آن از ساقه، آنها را به کارگاه‌های جاروبندی در قَرامَلِک منتقل کرده و با دسته‌بندی، ایجاد دسته و بستن با سیم فلزی، به شکل جاروی سنتی دستی درآورده و آن را جهت ارائه و فروش روانه بازار می‌کنند. جاروی سنتی قَرامَلِک از دستان بانوان خانه‌دار تبریز گرفته تا مغازه‌داران و پاکبانان در شهر‌های مختلف، جهت نظافت در خانه، مغازه و معابر عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرد.