آزیتا عطار| شهرآرانیوز؛ برای بعضی از دبستانیها هیچ کاری سختتر از انجام تکالیف درسی نیست و والدین کلافه و خسته از تعیین انواع تنبیه و تشویق و تهدید و سرزنش درمی مانند که چگونه باید یک بار برای همیشه ضرورت انجام تکالیف درسی را به کودک بفهمانند. به راهکارهای ارائه شده در ادامه توجه کنید.
در دورهای که کودکتان میتواند تفریحات جذابی مانند بازیهای الکترونیکی یا برنامههای متنوع تلویزیونی داشته باشد، شما نباید توقع داشته باشید او با علاقه مندی و اشتیاق و بدون حواس پرتی پای درس و مشق بنشیند و دانش آموز فعال و کوشایی باشد. واقعیت این است که نوشتن تکلیف برای کودک کار جذابی نیست، پس با درک این مسئله از او بخواهید که در خانه درس بخواند.
هدف از انجام این تکالیف تکرار و تمرین دروس برای یادگیری بهتر دانش آموزان است. دانش آموز با انجام تکالیف به کنجکاوی، جستوجو و برخورداری هر چه بهتر از آنچه فرا گرفته است میپردازد و سعی میکند به فراگیری خارج از چارچوب درس و مدرسه بپردازد؛ بنابراین تکالیف باید هدفمند و اصولی باشند نه کاری برای وقت تلف کردن کودک.
بهتر است کودک بداند بعد از آمدن از مدرسه چه کاری باید انجام دهد. اگر مایل است اول تلویزیون ببیند و بعد به تکالیف خود بپردازد، این را تعیین کنید و با هم به توافق برسید. یا اینکه بهتر است بداند از او انتظار میرود بعد از یک چرت کوتاه شروع به انجام تکالیفش کند. سعی کنید انجام اولین تکلیف مدرسه را برای یک کودک کلاس اولی به یک خاطره خوب و جذاب و توأم با نشاط تبدیل کنید.
برنامه را در یک محل مناسب و در دید او نصب کنید. در مقابل هر روز که تکلیف را به موقع، خوب و دقیق انجام داد یک علامت بزنید و در آخر هفته اگر تکالیف خود را خوب انجام داد، با توجه به تعداد ستاره ها، جایزهای به او بدهید. بهتر است جایزه مورد نظر را در همان حین برنامه ریزی معین کنید و در آخر برنامه آن را یادداشت کنید یا برای کودکان کوچکتر شکل آن را بکشید. به این ترتیب عملکرد کودک دائما جلوی چشم او قرار دارد و مسئولیت پذیری او نیز تقویت میشود. به تدریج میتوانید تعداد ستارهها را برای دریافت جایزه افزایش دهید. مثلا اگر در آغاز برنامه به ازای هر هفت ستاره میتوانست جایزه کسب کند، در مراحل بعد به ازای هر چهارده ستاره میتواند به جایزه مورد نظر برسد. فقط تنظیم برنامهای منظم برای انجام تکالیف فرزندان کافی نیست. برای زندگی خانواده خود نیز برنامه منظمی داشته باشید.
قاطعیت و جدیت و مهربانی والدین در انجام کارها نقش تعیین کنندهای در حرف شنوی بچهها برای انجام کارهایشان از جمله تکالیف درسی دارد. والدینی که قاطع و مصمم هستند و کارهایشان را به موقع انجام میدهند، در واقع الگوی عملی در اختیار کودک قرار میدهند.
کودک را از محیطی پر از وسایل بازی و تحریک کننده دور کنید. اتاقی که او درس میخواند نباید شلوغ و پر رفت و آمد باشد. هرچیزی که او را وسوسه میکند را دور کنید. اگر صدای تلویزیون حواس کودک را پرت میکند برای مدتی تلویزیون را خاموش کنید. البته این نکته را فراموش نکنید که کودک باید یاد بگیرد در شرایط متفاوت و حتی گاهی نامناسب درسش را بخواند.
{$sepehr_key_166294}
خودکار و مداد، دفتر، کاغذ، کتاب یا هر چیز دیگری را که نیاز دارد فراهم کنید. پیش از شروع درس خواندن یا مشق نوشتن چند دقیقهای کنارش بنشینید تا مطمئن شوید که هیچ مشکل یا بهانهای وجود ندارد. اگر او برای انجام تحقیق یا مسئلهای احتیاج به اطلاعاتی دارد حتما همراهی اش کنید. هرگز کودک را رها نکنید. او برای تحقیق و پژوهش نیاز به کمک دارد.
مهمترین نکتهای که والدین باید به آن توجه کنند زمان مفیدی است که برای انجام تکالیف لازم است. صاحب نظران تعلیم و تربیت زمان لازم برای انجام تکالیف را برای بچههای کودکستان تا پایه دوم ابتدایی ۱۰ تا ۲۰ دقیقه در هر روز و برای پایههای بعدی دوره ابتدایی ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پیشنهاد کردهاند.
تعریف و تمجید و نادیده گرفتن به موقع ضعفها میتواند ابزاری برای دادن انگیزه به کودکتان باشد تا وظایف و تکالیفش را انجام دهد. پاداش دادن و تحسین کردن این پیام را به کودک میدهد که منظم بودن، دقت کردن، فعالیت و هدفمندی بسیار مهم هستند. هربار که کودکتان را تشویق میکنید این اهداف را یادآوری کنید تا آن را رها نکند.
وقتی را که برای درس خواندن کودک مشخص کردهاید به کارهای هیجان انگیز و وسوسه کننده نپردازید. بهتر است هم زمان با کودک شما هم مشغول درس خواندن، مطالعه و رسیدگی به کارهای شخصی تان شوید.
تکالیف مدرسه بهترین راه برای تجربه استقلال، مهارت یافتن در انجام کارهای شخصی و اعتمادبه نفس است. این فرصتها را از کودک نگیرید. دعوا بی فایده است. هیچ انسانی با دعوا، تهدید و فریاد برای انجام دادن کارهایش ترغیب نمیشود. کودک شما هم همین طور است. کودک را تهدید نکنید که مثلا تا نیم ساعت دیگر مشق هایش را بنویسد و گرنه اتفاق ناخوشایندی میافتد.
اگر او نتوانست به هدف دلخواهش برسد و تمرینها را درست و کامل انجام بدهد شما نباید غر بزنید یا تحقیرش کنید. به جای غرولند سعی کنید که اصول را به او یادآوری کنید. به او یادآوری کنید که برای رسیدن به اهدافش باید چگونه عمل کند، چطور درس بخواند و یادبگیرد. به کودک امیدواری بدهید و به او بگویید فردا یک روز دیگر است و میتواند دوباره تلاش کند تا موفق شود.