گروه ورزش/شهرآرانیوز، شنبه شب، شب فرهاد مجیدی بود. شبی که او توانست تیم امیرقلعه نویی را مغلوب کند و براعتبار مربیگری‌اش در استقلال بیفزاید. شاید این پیروزی به طور قطعی نتواند جایگاه او را در نیمکت مربیگری استقلال تثبیت کند، اما فرهاد می‌داند که اگر روند برد‌ها در بازی‌های آتی به خصوص جام حذفی ادامه یابد، تا چه اندازه برای مربیگری فصل بعد بی رقیب خواهد شد.

 

اگر مجیدی جام حذفی را بعد از عبور دوباره از سپاهان به دست آورد، جایگاهش به عنوان مربی قطعی فصل بعد در استقلال سفت و محکم خواهد شد و سرسخت‌ترین منتقدان نیز در مقابل مربیگری او در اردوگاه آبی سکوت خواهند کرد. شاید به واسطه همین وقایع شیرین است که مجیدی بعد از کسب پیروزی بزرگ مقابل امیرقلعه نویی انگشت اشاره‌اش را مقابل بینی‌اش قرار داد تا به منتقدانش بفهماند که باید در مقابل مربیگری‌اش سکوت کنند.

 

این حرکت که خود شاید تا حدی حاشیه ساز است خبر از سر درون سرمربی استقلال در این ایام می‌دهد که روز‌ها و شب‌های سختی را سپری می‌کند. البته یک مربی استخوان خرد کرده و با تجربه هرگز نباید چنین اعمالی را از خود بروز دهد. مجیدی شاید به واسطه همین رفتار نیز مورد نقد باشد، اما به هرحال تا حدی هم باید به او حق داد که این گونه در مقابل منتقدان خود ظاهر شود و چنین واکنش‌هایی را نشان دهد.

 

سرمربی استقلال، اما برای جلوگیری از چنین واکنش‌هایی که یقینا در شان سرمربی استقلال نیست می‌تواند راه حل‌هایی را انتخاب کند. برای مثال او اگر در نشست‌های خبری با خبرنگاران حاضر شود همچون بغض فرو خورده نخواهد بود و این فرصت را همواره خواهد داشت تا حرف دلش را به طرقی بیان کند. اما مجیدی حرف نمی‌زند و درنشست‌ها نیز غایب است که نتیجه‌اش می‌شود همین رفتار‌هایی که گا‌ها از او می‌بینیم که در منزلت و جایگاه سرمربی استقلال هم نیست.

 

به هرحال فرهاد باید درک عمیق تری از آینده مربیگری خود در استقلال داشته باشد. او اگر می‌خواهد حالا، حالا‌ها در استقلال مربی باشد باید برای جلوگیری از این گونه رفتار‌های خود نیز حربه‌ای بیندشد تا دوباره در دام منتقدان قرار نگیرند. به همین جهت است که دوست داریم فرهاد را در بازی‌های آتی در نشست‌های خبری ببنیم.