به گزارش شهرآرانیوز، لواندوفسکی که در حال حاضر همراه تیم ملی لهستان است، تایید کرد که در ۳۷ سالگی دوران حرفه‌ای فوتبالش رو به پایان است، اما می‌خواهد بیشترین بهره را از آن ببرد، نه تنها در سطح ورزشی، بلکه از نظر احساسی نیز همینطور است.
این شماره ۹ بارسا که در چهارمین و آخرین فصلِ قراردادش با این باشگاه قرار دارد، در گفت‌و‌گو با TV Sport در این باره اظهار داشت: «به زودی برای تصمیم‌گیری درباره این که می‌خواهم چه مسیری را انتخاب کنم آماده خواهم بود و خواهم دید گزینه‌هایم چیست.»
در ادامه صحبت‌هایش روشن کرد که برای بررسی گزینه‌هایش زمان می‌گذارد. این بازیکن گفت: «من آرام هستم. نمی‌دانم چند ماه دیگر کجا خواهم بود یا چه خواهم خواست. مجبور به انجام هیچ کاری نیستم و عجله‌ای هم ندارم. باید بگویم که انتقال به بارسلونا و زندگی در یک فرهنگ متفاوت نیز من را تغییر داد. تولد دخترانم شروع کرد به ترک انداختن در پوسته‌ای که طی سال‌های طولانی ساخته بودم.»
{$sepehr_key_166894}
فرصت بازی برای بارسا در کنار بازیکنان آکادمیِ جوان و بااستعدادی مانند لامین یامال برای یک بازیکن کهنه‌کار مانند لواندوفسکی انگیزه‌ای واقعی محسوب می‌شود: «این واقعاً برای من دلگرم کننده است که بدانم تعداد زیادی از پسر‌های زیر ۱۸ سال در بارسلونا حضور دارند. آنها واقعاً به من انرژی مضاعف می‌دهند.
من در میان آنها احساس راحتی زیادی می‌کنم. به یاد می‌آورم زمانی که نوجوان بودم و در آن سن چه کار‌هایی می‌کردم. من حتی از والدین بعضی از هم‌تیمی‌هایم بزرگ‌تر هستم. آنها با من مثل یک پدر رفتار می‌کنند. این موضوع گاهی برای من خنده‌دار است، اما اتفاق بسیار مثبتی در این تیم است.»
لواندوفسکی درباره عملکرد خوبش در چند سال اخیر اضافه کرد: «این یک رقابت فردی است و من یک ورزش تیمی بازی می‌کنم. تیم گاهی به ما کمک می‌کند تا گل یا عنوانی کسب کنیم. فصل گذشته برای من بسیار موفقیت‌آمیز بود. گل‌های زیادی زدم و چندین جام بردم، که نشان می‌دهد سطح بازی من بسیار بالا بود.
پس از سال‌ها حضور در بالاترین سطح، همراه با فشار و انتظارات، زمان‌هایی وجود داشت که به یک محرک بیرونی نیاز داشتم. باید دوباره با احساسات جدید ارتباط برقرار می‌کردم. با گذشت زمان، به دیدگاه جدیدی نسبت به بسیاری از چیز‌ها رسیدم. دوران حرفه‌ای فوتبالم رو به پایان است، اما تا زمانی که هنوز فوتبال بازی می‌کنم، می‌خواهم بیشترین بهره را ببرم، نه تنها از نظر ورزشی، بلکه از نظر احساسی.
می‌خواهم لحظه را زندگی کنم و بیشترین بهره را از آن بگیرم. به خصوص، چون وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، در بسیاری از سال‌های دوران حرفه‌ای فوتبالم حتی زمانی برای لذت بردن وجود نداشت. انگیزه و تمرکز من کاهش پیدا کرد و سپس دستیابی به موفقیت‌های جدید برایم سخت‌تر شد. من با این طرز فکر شروع کردم، اما در بلوغ، آن را متفاوت می‌بینم. خوشحالم که می‌دانم این دوران پایان خواهد یافت و نمی‌توانم به آن بازگردم.»