با اضافه‌شدن آنتونیو گالیاردی، مربی باتجربه فوتبال ایتالیا، به کادرفنی امیر قلعه‌نویی، تیم ملی ایران وارد مرحله‌ای تازه شده است. گالیاردی، ایتالیایی متخصص سازماندهی دفاع، ساخت بلاک‌های فشرده و مدل‌سازی رفتار‌های بدون توپ است؛ ویژگی‌هایی که او را به «طراح کتانچوی ایرانی» تبدیل کرده و احتمالاً مأموریت اصلی‌اش بازسازی ساختار دفاعی تیم ملی برای جام جهانی ۲۰۲۶ خواهد بود.

تجربه تلخ جام جهانی قبلی، جایی که تیم با وجود کارلوس کی‌روش و سابقه دفاعی‌اش با گل‌های زیاد حذف شد، در تصمیم‌گیری‌های امروز نقش مهمی دارد. مسئولان تیم ملی به نظر رسیده‌اند که برای عبور از مرحله گروهی، ایران نیازمند یک مدل دفاع‌محور، منظم و انتقالی است؛ نه فوتبالی احساسی، مالکانه و پرریسک. به همین دلیل است که دو مربی ایتالیایی در کادرفنی، مستقیماً مأمور سازماندهی دفاع، تحلیل رفتار حریف و طراحی ساختار فشرده تیم شده‌اند.

در مسابقه اخیر برابر کیپ‌وِرد نیز نخستین نشانه‌های این تغییر کاملاً قابل مشاهده بود. ایران توپ را واگذار کرد، فضا‌ها را بست و بازی را با صبر و کنترل ریتم به‌دست گرفت. برخلاف الگوی همیشگی تیم‌های قلعه‌نویی، خبری از دو فول‌بکِ همیشه‌درحال‌حمله نبود. وینگر‌ها نقش تدافعی‌تر داشتند، هافبک دفاعی سپری جلوی مدافعان شد و مهاجم تنها، نقطه پایان حملات سریع بود. این همان فوتبالی است که گالیاردی سال‌ها در آن تخصص داشته و حالا در ایران پیاده می‌کند.

این رویکرد نه تنها با نیاز‌های تیم ملی فعلی هماهنگ است، بلکه با واقعیت‌های فوتبال امروز نیز همخوانی دارد؛ جایی که تیم‌های موفق لزوماً مالکیت‌محور نیستند، بلکه دفاع را با نظم آغاز می‌کنند و در انتقال‌ها ضربه می‌زنند.

به نظر می‌رسد کادرفنی به این نتیجه رسیده است که مسیر صعود در جام جهانی از تونل واقع‌گرایی می‌گذرد، نه از شاهراه «زیبا بازی کردن». از این پس، ایران تیمی خواهد بود که به جای شیفتگی به مالکیت و حملات مداوم، با کتانچوی مدرن، ساختار دفاعی و انتقال‌های سریع به دنبال نتیجه است؛ مدلی که شاید شانس واقعی‌تری برای عبور از مرحله گروهی ایجاد کند.

{$sepehr_key_166909}