اوستون اورونوف فقط چند دقیقه لازم داشت تا دوباره یادمان بیاورد چرا در پرسپولیس به او «امیدِ خط حمله» می‌گویند. هنوز گزارشگر اماراتی کارش با معرفی بازیکنان تمام نشده بود که اورونوف با استفاده از اشتباه عثمان مروان، توپ را ربود و با یک یورش برق‌آسا به دلِ دفاع مصر زد، چهار بازیکن را پشت‌سر گذاشت و ضربه‌ای زد که محمد قاضی فقط توانست نگاهش کند. در استادیومی که حواس همه به محمد صلاح بود، شماره ۱۱ ازبکستان تنها چهار دقیقه وقت خواست تا خودش را ستاره اصلی نمایش کند.
اما قصه برای اورونوف همیشه همین‌طور نمی‌ماند. همان کسی که با خونسردی بعد از گل اول فقط لبخندی زد و گل دوم را هم با آرامش و مهارت مثال‌زدنی به ثمر رساند، باز هم از چیزی گریزناپذیر به نام مصدومیت فرار نکرد. دقیقه ۵۱ زمین را لنگ‌لنگان ترک کرد؛ تصویری آشنا برای هوادارانی که در یک سال گذشته بار‌ها با همین صحنه روبه‌رو بوده‌اند.
این‌بار همسترینگ کوتاه او دوباره خودش را نشان داد؛ مشکلی که فعلاً نمی‌خواهد دست از سر او بردارد و شاید دوباره یک فیفادی دیگر را هم به کام پرسپولیس تلخ کند. اورونوف هر بار می‌درخشد، اما مصدومیت انگار سایه‌به‌سایه دنبالش می‌آید و نمی‌گذارد بازی‌اش ادامه پیدا کند. حالا هم پرسپولیس و هم تیم‌ملی ازبکستان باید با این واقعیت کنار بیایند که ستاره‌شان هرچند در زمین متفاوت است، اما بدنش هنوز با ریتم بازی‌های پرفشار کنار نیامده است.
اورونوف روی دورِ مصدومیت افتاده و این، بزرگ‌ترین رقیب اوست.