به گزارش شهرآرانیوز، جابر بن عبدالله انصاری نقل می‌کند یکی از حاضران به پیامبر(ص) عرض کرد: «با فاطمه چنان رفتار می‌کنی که با هیچ‌یک از دخترانت چنین نمی‌کنی.» پیامبر(ص) فرمود: «جبرئیل سیبی از سیب‌های بهشت را برایم آورد و به من داد. از آن خوردم و آب آن در صُلب من قرار گرفت و فاطمه از همان آب به وجود آمد. من بوی بهشت را از وجود فاطمه استشمام می‌کنم؛ از همین رو او را انسیه حوراء می‌گویند؛ یعنی آنکه در چهره انسان است، اما از حقیقتی بهشتی برخوردار است.»

رسول اکرم(ص) فرمود: «اما دخترم فاطمه(س) سیده و بزرگ‌ترین زن عالم، از اولین و آخرین است. او پاره تن من، نور چشم من، میوه دل من و روحی در کالبد من است. او فرشته‌ای است در صورت انسان؛ هرگاه در محراب عبادت در پیشگاه پروردگارش می‌ایستد، نورش برای فرشتگان آسمان می‌درخشد، چنان‌که نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد. خداوند به فرشتگان می‌فرماید:‌ ای فرشتگان من، کنیزم فاطمه، بانوی کنیزان مرا بنگرید که چگونه در پیشگاهم ایستاده و از هیبت من بدنش به لرزه افتاده و با خضوع به عبادت رو آورده است. شما را گواه می‌گیرم که شیعیان او را از آتش ایمن ساختم. این سخن برای هیچ پیامبر و هیچ‌کس جز صدیقه‌طاهره نازل نشده است.»

امام محمد باقر(ع) می‌فرماید: «خداوند عبادتی برتر از تسبیح فاطمه(س) را با آن فضیلت فراوان نخواسته است و اگر چیزی برتر از آن بود، رسول خدا(ص) آن را به فاطمه هدیه می‌کرد.»

{$sepehr_key_168549}