جیره بندی آب، جمله‌ای نیست که برای ما مردم مشهد ناآشنا باشد. این شهر همواره با چالش‌های منابع آبی محدود خود دست و پنجه نرم کرده است و گذر از این بحران ها، خاطره‌ای زنده در ذهن تک تک شهروندان است.
پیش از بهره برداری کامل از سد دوستی که قرار بود شریان حیاتی تأمین آب شرب شهر باشد، ما بار‌ها شاهد قطع و وصل شدن آب، کاهش فشار و ضرورت و اضطرار مدیریت مصرف بوده‌ایم. این وضعیت، نه یک اتفاق نادر، بلکه یک چرخه تکرارشونده بود که هر بار با ورود به دوره خشک سالی، سایه خود را بر زندگی شهروندان می‌گستراند.
سندی بر این ادعا، اظهارات محمد پرورش، مدیرعامل وقت شرکت آب و فاضلاب مشهد در خرداد سال ۱۳۸۵ است. در آن مقطع، او رسما به کاهش بارندگی‌ها و پیش بینی‌های نگران کننده برای نزولات آسمانی اشاره و در ادامه خبر جیره بندی آب را اعلام کرد. این هشدار‌های جدی به یک بخش از زندگی روزمره با تأکید بر مدیریت آب از سوی مردم همراه شد.
اوایل دهه بعد، این بحران دوباره سر برآورد. در خرداد ۱۳۹۳ دوباره خبر جیره بندی آب توسط محمدحسن واحدی، معاون هماهنگی و امور وقت استانداری خراسان رضوی، اعلام شد. حالا دوباره با گذشت یک دهه تاریخ برای بحران آب در مشهد تکرار شد.
این یک حقیقت انکارناپذیر و آشکار برای تک تک ما مشهدی هاست. اینکه مدیریت تقاضا و مصرف، به اندازه تأمین منابع اهمیت دارد. اینکه هرکدام از ما حالا یک مسئولیت اجتماعی عظیم در گذر از بحران آب داریم و باید بسیج شویم. چرا بسیج مردمی؟ سؤالی که ممکن از ذهن عبور کند. با توجه به اینکه افزایش ظرفیت تأمین آب نظیر تأمین آب مشهد از دریای عمان نیازمند سال‌ها زمان و میلیارد‌ها تومان سرمایه گذاری است، کوتاه مدت‌ترین و مؤثرترین راهکار، مدیریت سمت تقاضاست.
{$sepehr_key_168806}
اکنون زمان آن رسیده که دربرابر هر قطره آبی که در اختیار داریم احساس مسئولیت کنیم.
ما مشهدی‌ها در دوره‌های پیشین و سال‌های نه چندان دور ثابت کرده‌ایم که برای قطره قطره آب ارزش قائلیم و در مسیر استفاده صحیح از آن، کاملا جدی هستیم. این بار، در قبال مصرف آب هر یک از ما باید نقش یک مسئول و کنشگر اجتماعی را ایفا کند. دیگر نمی‌توانیم در برابر چکه کردن یک شیر آب در یک مدرسه، مسجد یا بوستان بی تفاوت باشیم.
دیگر نمی‌توانیم این سرمایه عظیم را برای شستن یک خودرو ساعات‌ها هدر دهیم. ما در برابر درختان کوچه که عطش آب و باران دارند مسئولیم و آب شست وشوی میوه و سبزی را برای رهایی درختان از تشنگی کنار می‌گذاریم. ما برای قطره قطره آب مسئولیم. زیرا آب متعلق به همه است و همه ما بسیج می‌شویم برای آب و آبادانی.