به گزارش شهرآرانیوز؛ در دل تاریخ اسلام، شخصیتی به نام امام زمان (عج)، آخرین و غریبترین حجت الهی شناخته میشود که مظلومیت او فراتر از هر نبی و ولیّ دیگری است. غیبت حضرت، نهتنها دوری فیزیکی از جامعه و پیروان خود را بههمراه دارد، بلکه بیانگر غفلت بسیاری از شیعیان از مقام و اهمیت اوست.
در دنیای معاصر، با چالشهای فرهنگی و رسانهای که اعتقادات دینی را تهدید میکند، ضرورت گرامیداشت و دفاع از این اعتقادات بهشدت احساس میشود. مجالس مذهبی و محافل فرهنگی، باید به یادآوری نام و مقام امام زمان بپردازند تا از این طریق، حس تعلق و ارتباط معنوی را درمیان پیروانش تقویت کنند. همچنین، ایجاد نمادها و المانهای فرهنگی در معابر عمومی، میتواند به یادآوری اهمیت شخصیتی مانند امام زمان کمک کند.
در گفتوگو با حجتالاسلاموالمسلمین مهدی دانشمند، به بررسی ابعاد مختلف مظلومیت امام زمان و چالشهای موجود در مسیر یادآوری و شناخت حضرت خواهیم پرداخت و به مفهوم «غریب» ایشان، بهعنوان گنجی پنهان در دل معارف اسلامی، خواهیم نگریست.
برگزاری مجالس مذهبی بدون یادآوری و گرامیداشت امام زمان، ممکن است باعث فراموشی سمتوسوی درست فکری و ایمانی در جامعه شود. ذکر نام امام زمان در مساجد و مجالس روضه، یکی از ارکان اساسی در ترویج فرهنگ مهدوی بهشمار میآید. متأسفانه، در بسیاری از مجالس، نام مبارک امامزمان بهندرت برده میشود و این ممکن است تأثیر منفی بر روی نسلهای جوان بگذارد.
یادآوری مداوم شخصیت عظیم حضرت و تأکید بر اهمیت دعا برای تعجیل در فرج ایشان، میتواند مردم را به یاد وظایف خود در قبال حضرت بیندازد. این اقدام، اعتبار و ارزش معنوی مجالس را ارتقا میدهد و شعائر دینی را تجدیدحیات میبخشد، از اینرو ضرورت دارد متولیان این مجالس به معرفی هرچه بیشتر امام زمان و آموزههای ایشان بپردازند.
امام زمان باتوجهبه مباحث مطرحشده، از مظلومترین شخصیتها در تاریخ اسلام بهشمار میآید. این مظلومیت بهویژه درمقایسهبا سایر پیامبران و اولیای الهی کاملا مشهود است؛ درحالیکه همه انبیا با چالشها و ناکامیهایی مواجه بودهاند، امامزمان سالهاست در غیبت بهسر میبرند و این غیبت، نهتنها رنج و درد ایشان را مضاعف کرده، بلکه باعث فراموشیشان درمیان پیروان خود نیز شده است.
بسیاری از مسلمانان، بهخصوص شیعیان، در زندگی روزمره خود به شخصیت و مقام حضرت توجهی نمیکنند و اینگونه به عدمشناخت عمیق از ایشان دامن میزنند. این پیام، یادآور لزوم شناخت ابعاد مختلف زندگی و سیره امام زمان و تقویت ایمان به حضرت در جهانی است که هر روز با چالشهای جدیدی مواجه است.
در عصر حاضر، تهاجمهای فرهنگی و رسانهای که علیه اعتقادات اسلامی، بهویژه مباحث مربوط به مهدویت رخ میدهد، نیاز به توجه و واکنش مناسب ازسوی جامعه را ضروری میسازد. این هجمهها میتواند قوه ایمان و اعتقادات جوانان را تحتتأثیر قرار دهد و آنان را از خط اصلی دینی دور کند.
تولید محتواهایی که به تبیین حقایق دینی و شخصیت امام زمان بپردازند، میتواند به تقویت باورهای مذهبی دربین نسل جوان کمک کند. در این راستا، استفاده از ابزارهای مدرن ارتباطی و رسانهای برای انتشار آموزهها و مفاهیم مرتبط با امام زمان، بسیار مؤثر خواهد بود. فعالان فرهنگی و اجتماعی باید دربرابر این چالشها ایستادگی کنند و با بهرهگیری از ظرفیتهای موجود، گامی مؤثر در راستای دفاع از اعتقادات مذهبی و ترویج فرهنگ مهدوی بردارند.
غیبت امامزمان بهعنوان یکی از ویژگیهای مهم زندگی ایشان، به غربت و دوری از دوستدارانشان، منجر شده است. این غیبت فقط یک دوری فیزیکی نیست، بلکه نشاندهنده بیتوجهی و غفلت برخی شیعیان از جایگاه و اهمیت این شخصیت بزرگ الهی است. در بسیاری از محافل مذهبی و جلسات روضه، نام امامزمان بهندرت آورده میشود و بسیاری از مردم حتی در خانههای خود نیز به یاد ایشان نیستند. این کمتوجهی میتواند باعث فراموشی آموزههای حضرت و تأثیرات مثبت آن در زندگی فردی و اجتماعی ما شود.
به همین دلیل، یادآوری امامزمان و توجه به فرمانهای ایشان در زندگی روزمره، به ما کمک میکند با غفلتهای موجود مقابله کنیم و به رشد معنوی و اجتماعی خود بپردازیم. این موضوع، اهمیت فرهنگسازی درباره شخصیت امامزمان در جوامع اسلامی را دوچندان میکند.
{$sepehr_key_169905}
شعور حسینی در جنبشهای مذهبی و فرهنگی، یکی از ضروریات است. در اینباره تأکید شده است شور حسینی که غالبا در روضهها و مراسم عزاداری ابراز میشود، باید با شعور همراه شود. شور به معنای هیجان و احساس است، درحالیکه شعور به شناخت عمیق و تحلیل مسائل مربوط به دین و زندگی اشاره میکند.
اگر شور بدون شعور باشد، ممکن است اهداف اساسی مجالس مذهبی فراموش شود و بعد معنوی آن از دست برود. احساسات نسبتبه اهلبیت (ع)، نباید ما را از فهم عمیق معانی دینی غافل کند. جستوجوی توأم با شعور حسینی، میتواند منجر به تقویت باورهای دینی و ارتقای سطح فرهنگ و معارف اسلامی دربین مسلمانان شود و بالاخره به ایجاد پیوندی عمیقتر با شخصیت امام زمان بینجامد.
توجه به ایجاد نمادها و المانهای فرهنگی تحت عنوان امام زمان در فضاهای عمومی، میتواند به یادآوری اهمیت شخصیت بزرگ ایشان کمک کند. این المانها میتوانند شامل بناها، تندیسها یا نمایههای خلاقانهای باشند که یادآور حضرت مهدی و آموزههای ایشان باشد. ایجاد چنین نمادهایی، فرصتی را فراهم میآورد تا مردم در عین عبور از این فضاها، با یاد امامزمان و فرهنگ مهدوی آشنا شوند.
اینگونه تلاشها نهتنها به ترویج فرهنگ مهدوی کمک میکند، بلکه تأثیر مثبتی بر روحیه اجتماعی و معنوی جامعه خواهد گذاشت. ایران میتواند الگوهایی را از دیگر کشورها در این زمینه مطالعه و با هنرمندی و خلاقیت، نمادهایی منحصربهفرد برای معرفی امام زمان ایجاد کند. بهاینترتیب، میتوان توجه بیشتر مردم به حضرت را گسترش داد.