رهبر معظم انقلاب، آیت‌الله خامنه‌ای، در آخرین صحبت های خود با مردم؛ بار دیگر درباره‌ی اسراف و ضرورت صرفه‌جویی سخن گفتند؛ موضوعی که شاید در ظاهر ساده باشد، اما ریشه‌اش در عمق خانواده و فرهنگ زندگی روزمره ماست.
اسراف فقط ریختن غذا یا مصرف زیاد برق نیست؛ گاهی در خریدمان، در استفاده از لباس‌ها، در تزئین خانه یا حتی در وقت‌گذرانی‌ها نیز شکل‌های پنهانی از اسراف وجود دارد. زنِ خانه، بیش از هر کس دیگری، نقش تعیین‌کننده‌ای در مدیریت این رفتارها دارد. او می‌تواند با انتخاب آگاهانه و الگوسازی برای فرزندان، فرهنگ درست مصرف را زنده نگه دارد.
آیت‌الله خامنه‌ای در سخنانشان بر این نکته تأکید کردند که پرهیز از اسراف نه فقط یک توصیه اخلاقی، بلکه ضرورتی اجتماعی و ملی است. امروزه که هزینه‌ها و فشارهای اقتصادی افزایش یافته، میانه‌روی در مصرف بهترین شکل احترام به تلاش خانواده، نعمت‌های خداوند و آینده فرزندانمان است.
اسراف، دشمن آرام زندگی است؛ بی‌آنکه صدایی داشته باشد، آرام‌آرام دل و خانه را از برکت خالی می‌کند؛ صرفه‌جویی اما نقطه‌ی مقابلِ آن است؛ تصمیمی آرام اما قدرتمند که به زندگی نظم، آرامش و اعتمادبه‌نفس می‌دهد.
بانوان می‌توانند پیشگام این تغییر باشند؛ با برنامه‌ریزی خرید، استفاده دوباره و خلاقانه از وسایل، و آموزش فرزندان به ارزش حفظ نعمت‌ها. فرهنگ درست مصرف از قلب خانواده شکل می‌گیرد و تا دامنه جامعه گسترده می‌شود.
رهبر معظم انقلاب، در سخنانشان بار دیگر مردم را به پرهیز از اسراف و زیاده‌روی در مصرف منابع فراخواند. این تأکید تازه، یادآور یکی از مسائل بنیادین در زندگی اجتماعی و دینی ماست؛ یعنی حفظ نعمت‌ها و رعایت میانه‌روی.
اسراف فقط به معنای ریخت‌و‌پاش در غذا، انرژی یا پول نیست. این پدیده نوعی بی‌توجهی به حق دیگران و به آینده است. وقتی کسی بیش از نیاز خود مصرف می‌کند، در واقع از سهم کسی دیگر می‌کاهد؛ از دسترسی نسل‌های آینده به منابع طبیعی، از امکان پیشرفت کسانی که هنوز در تنگنا زندگی می‌کنند، و حتی از تعادل روحی و اخلاقی جامعه.
آیت‌الله خامنه‌ای بارها اسراف را «آفت اخلاقی و اقتصادی» دانسته‌اند؛ رفتاری که هم فرد را گرفتار خودخواهی و بی‌انضباطی می‌کند و هم اقتصاد کشور را به سمت مصرف‌زدگی و وابستگی می‌برد. در شرایطی که بسیاری از خانواده‌ها برای تأمین نیازهای اولیه با مشکل روبه‌رو هستند، صرفه‌جویی نه تنها یک وظیفه دینی بلکه یک مسئولیت اجتماعی است.
کم کردن اسراف یعنی بازگشت به اصل عقلانیت و اعتدال. یعنی مصرف آگاهانه، انتخاب درست، و احترام به نعمت‌هایی که به آسانی به دست نیامده‌اند. اگر هر فرد در خانه‌ی خود از اسراف بکاهد، جمعی از رفتارهای خرد به اصلاحی بزرگ در سطح جامعه بدل خواهد شد.