به گزارش شهرآرانیوز، دختران ورزشکار ایران هر روز ثابت میکنند که اراده و تلاش، محدودیتی نمیشناسد. آرزو کیانیآرا، هندبالیست باتجربه تیم ملی، یکی از چهرههای برجسته نسل جدید هندبال بانوان است؛ دختری که مسیر ۱۴ سالهاش در این رشته پر از تلاش، رنج، انگیزه و پیروزی بوده است.
از تمرینهای پنهانی تا رسیدن به تیم ملی
آشنایی آرزو با هندبال در ۱۲–۱۳سالگی و در مسابقات مدرسهای رقم خورد؛ جرقهای کوچک که آینده ورزشی او را ساخت. خودش میگوید:«در ابتدا بارها از تیم مدرسه خط میخوردم. اما عشق به هندبال باعث شده بود پنهانی هم به تمرین بروم.»
پشتکارش نتیجه داد. در مسابقات استعدادیابی کشوری بدرخشید و سال ۲۰۱۰ برای تیم ملی نوجوانان انتخاب شد و نخستینبار به مسابقات ژاپن اعزام شد؛ تجربهای که از آن بهعنوان «پله ترقی» یاد میکند. او در سالهای بعد، در ردههای مختلف ملی و کشوری حضور پررنگ داشت.
حمایتهایی که هرگز فراموش نمیشود
آرزو امروز تنها بازیکن مشهدی تیم ملی بزرگسالان است. او دلیل ماندن و ادامهدادن در مسیر سخت هندبال را در یک نام خلاصه میکند: پدربزرگ.
«پدربزرگم همیشه همراه من بود؛ من را به تمرین میبرد و میآورد. اگر حمایت او و خانوادهام نبود، رسیدن به این نقطه ممکن نمیشد.»
۸ مدال طلای لیگ برتر؛ کارنامهای کمنظیر
در سطح باشگاهی، کیانیآرا از پرمدالترین هندبالیستهای کشور است.
او ۸ مدال طلای لیگ برتر دارد:
پنج دوره قهرمانی با ثامنالحجج مشهد.
و سه قهرمانی دیگر با تیمهای اشتادسازه، لارستان و بافق.
بااینحال، نبود تیم لیگبرتری در مشهد طی سالهای اخیر او را مجبور کرده به تیمهای شهرهای دیگر بپیوندد. امسال با نفت و گاز گچساران وارد رقابتهای لیگ شده؛ تیمی که یکی از مدعیان اصلی قهرمانی است.
{$sepehr_key_171556}
در مسیر جهانی شدن
تیم ملی هندبال بانوان روزهای سرنوشتسازی پیش رو دارد. کیانیآرا میگوید:
«۱۱ آبان، اردوی متصل به اعزام برای مسابقات کشورهای اسلامی در عربستان برگزار میشود و بلافاصله باید برای مسابقات جهانی هلند آماده شویم.»
او توضیح میدهد که در دهههای اخیر تنها یکبار—سال ۹۶—ایران در رده بزرگسالان قهرمانی غرب آسیا را بهدست آورده و هنوز روی سکوی آسیا نایستاده است.
«اما شرایط امسال متفاوت است. حضور مربی خارجی، انسجام تیم و آمادگی بالای بازیکنان، همه ما را امیدوار کرده. هدف ما فقط یک چیز است: کسب سکو.»
«ورژن طلایی»؛ بهترین روزهای آرزو
بهترین خاطره ورزشیاش به مسابقات جهانی ۲۰۲۲ اسپانیا برمیگردد. همانجا که پس از سالها شماره پیراهنش را تغییر داد و شماره محبوبش، ۲۷، به او رسید.
«آن دوره فوقالعاده بود. با تیمهای قدرتمند دنیا بازی کردیم و من توانستم «ورژن طلایی» خودم را نشان بدهم. انتخاب بهعنوان برترین بازیکن تیم ملی ایران، بهترین لحظه عمرم بود.»
لقب «آچار فرانسه»؛ بازیکنی برای تمام پستها
آرزو در تیم ملی لقب جالبی دارد: آچار فرانسه. خودش با خنده میگوید:
«در تمام پستها بازی کردهام، فقط دروازهبانی نکردهام! انعطافپذیری و تطبیقپذیری بالایی دارم و همین باعث شده مربیان روی من برای هر جای زمین حساب کنند.»
رؤیایی که هنوز روشن است: فتح سکوی آسیا
کیانیآرا مهمترین خواستهاش را بدون مکث بیان میکند:«یکی از بزرگترین آرزوهایم مدال آسیایی است. امیدوارم امسال در عربستان و سپس در قهرمانی آسیا بتوانیم روی سکوی آسیا بایستیم.»
پیامی برای دختران جنگجو
«از شکست نترسید.»
این نخستین جملهای است که خطاب به دختران علاقهمند میگوید.
«من بارها خط خوردم، بارها زمین خوردم، اما هر بار بلند شدم. هندبال سخت است؛ برخوردهایش شدیدتر از والیبال و بسکتبال است. این رشته جسارت، قدرت بدنی، قد، سرعت و هوش میخواهد. اما مهمتر از همه علاقه و پشتکار است.»
او یادآوری میکند که کمیتههای استعدادیابی در مدارس فعال شدهاند و بهترینها به تمرینات دعوت میشوند. علاقهمندان هم میتوانند از طریق هیئت هندبال یا آکادمیهای تخصصی وارد این رشته شوند.