تمام ذهن مادر، درگیر روایت زندگی فرزند شهیدش است، به خصوص وقتی می‌خواهد از تصمیم فرزندش برای رفتن به جبهه آن هم در هفده سالگی روایت کند، اشک در چشمانش جمع می‌شود، یاد پیکر پاک او بعد از شهادت می‌افتد که نیمی از صورتش به خاطر ترکشی که باعث شهادتش شده بود، از بین رفته بود، به یاد آوردن چهره اش برای مادری که فرزندانش جگر گوشه اش هستند، بسیار سخت است، مادر است دیگر، نمی‌تواند این موضوع را به آسانی روایت کند. / روحش جاودان