در روزهایی که فوتبال ایران بیش از همیشه به مدیران حرفهای و آگاه به استانداردهای جهانی نیاز دارد، کریم انصاریفرد راهی متفاوت را برگزیده است. او به جای پیوستن به صف طولانی بازیکنان سابق که مستقیماً به مربیگری روی میآورند، وارد دوره پیشرفته مدیریت بینالمللی یوفا (UEFA MIP) شده؛ دورهای دوساله و معتبر که در شهرهایی مانند پاریس، دورتموند و لندن برگزار میشود و ستارگانی چون ایوان راکیتیچ را نیز در کنار خود دارد.
این انتخاب، در حالی که سالهاست از نبود ساختار باشگاهی حرفهای، مدیران غیرمتخصص و زیرساختهای ناکارآمد گلایه میکنیم، امیدوارکننده است. فوتبال ما با استادیومهای قدیمی و فرسوده – مانند آزادی یا یادگار امام که سالهاست نیاز به بازسازی اساسی دارند – زمینهای چمن نامناسب که حتی مربیان لیگبرتری را به اعتراض وامیدارد و تقویمی فشرده و غیرعلمی دستوپنجه نرم میکند. نتیجهاش؟ تیم ملی که در ردهبندی فیفا جایگاه نسبتاً خوبی دارد، اما در آسیا اغلب ناکام میماند، باشگاههایی که در رقابتهای قارهای حرفی برای گفتن ندارند و انبوهی از پروندههای شکایت در فیفا که از فسخهای غیرقانونی و بدهیها ناشی میشود. هنوز هم بسیاری از باشگاهها در گرفتن پروانه حرفهای واقعی مشکل دارند و با دورزدن قوانین یا تفسیرهای سلیقهای پیش میروند.
در اروپا، بسیاری از ستارههای سابق ترجیح میدهند مدیر شوند و با دانش روز، باشگاهها را اداره کنند. کریم میتواند الگویی باشد برای دیگران؛ کسی که با بازگشت به ایران، مدیریت علمی و حرفهای را وارد چرخه کند یا حتی در سطح جهانی، موقعیتی مهم به دست بیاورد. این مسیر، شاید آغاز تغییری باشد که فوتبالمان سالهاست منتظرش است – تغییری از مدیریت آماتور به حرفهای واقعی. کسی چه میداند شاید اگر کریم با تکمیل دورههای مدیریتی روزی روزگاری رئیس فدراسیون شود، شاهد فسادهای گسترده قبلی نباشیم و ویلموتسگیت تکرار نشود و استادیوم آزادی در کمتر از ۱۸ ماه تکمیل و باشگاههای ما در آسیا اسیر چالشهای مرسوم نشود.
{$sepehr_key_175126}