راستگو | شهرآرانیوز؛ یکی از مهم‌ترین آورده‌های کرونا برای ما بالا بردن سطح بهداشت عمومی جامعه با نهادینه کردن عادت هایی، چون شست وشوی مداوم دست هاست. با این حساب، احتمالا بسیاری از جاذبه‌های گردشگری دنیا که حس لامسه لازمه آن‌ها به شمار می‌رفته است، برای همیشه به حاشیه خواهند رفت. با هم به برخی از این جاذبه‌ها که البته پیش از کرونا هم تماس با آن چندان منطقی نبود سر خواهیم زد.

سنگ بلارنی در ایرلند یکی از این مکان هاست که پیش‌تر آدم‌ها با نیت بهره مندی از نعمت سخنوری قدم به آن می‌گذاشتند! بر اساس افسانه‌ای قدیمی، هر کس زیر این سنگ را ببوسد قدرت سخنوری بی نظیری می‌یابد به طوری که هرچه بگوید همه باور می‌کنند. این یک باور ایرلندی است و احتمالا امتحان کردنش آن قدر ارزش ندارد که دهان خود را روی سنگی بگذارید که قبلا میلیون‌ها نفر آن را بوسیده اند!

راهرو معروف «واک آو فیم» کالیفرنیا که به علت رد دست و پای هنرپیشه‌ها و خواننده‌ها کف سیمان‌های آن معروف شده است و هرسال گردشگران بسیاری برای اندازه گرفتن نسبت دست خود با این افراد سرشناس به آن قدم می‌گذارند احتمالا بعد از این دیگر نتواند گرمای دست کسی را حس کند.

مردم شیلی برای اینکه لذت قایق رانی در این کشور را به گردشگران هدیه کنند با یک افسانه به آن‌ها جرئت می‌بخشند. بر اساس این افسانه، اگر پای مجسمه «فردیناند ماگلان» را ببوسید، دیگر دریازده نمی‌شوید! اکنون، بگردید دنبال پرتقال فروش! بعد از بحران کرونا به نظر می‌رسد گذشتن از خیر قایق رانی عاقلانه‌تر باشد!

باز هم پا! گردشگران بسیاری که به مقدس بودن مجسمه «سن پیتر» در واتیکان باور دارند، پای آن را می‌بوسند. بر اساس این باور، اگر پای پیتر را ببوسید، وقتی مقابل دروازه‌های جهنم و بهشت در دنیای آخرت قرار گرفتید، او لطف خود را شامل حال شما خواهد کرد، حال آنکه به نظر می‌رسد بوسیدن این پا که پیش‌تر آدم‌های بسیاری آن را لمس کرده اند، بیشتر حکم دروازه ورود کرونا را دارد!