به گزارش شهرآرانیوز، این تورنمنت جایی است که قهرمانان ساخته شده و اسطورهها میراث خود را تثبیت میکنند. برترین ستارههای تاریخ فوتبال معمولا امضای خود را در این رقابتها گذاشتهاند؛ پله در ۱۹۵۸، مارادونا در ۱۹۸۶ و مسی در ۲۰۲۲ نمونههای واضحی از این ماجرا هستند.
اما بازیکنان بزرگ دیگری هم بودهاند که در جامهای جهانی به ناکامانی بزرگ بدل شدهاند. دوره آینده این تورنمنت هم از این ماجرا مستثنا نیست و بدون شک ستارههای بزرگی این رقابتها را با ناامیدی ترک خواهند کرد.
آخرین فرصت کین و نسل طلایی انگلیس
زمانی که صحبت از تیم ملی انگلیس در جام جهانی میشود، انگار همه قطعات پازل برای یک شکست باشکوه آماده است. انگلیس با استعدادترین تیم خود را در سالهای گذشته دارد، در سه تورنمنت بزرگ قبلی که شرکت کرده، به دو فینال بزرگ راه یافته و با هدف قهرمانی در جام جهانی، یک مربی بزرگ به نام توماس توخل را استخدام کرده است. با این منطق، هر چیزی کمتر از قهرمانی برای سهشیرها یک شکست محسوب میشود.
البته، همه چیز به هری کین بستگی دارد. درست است که این تیم برای موفقیت باید در دیگر نواحی زمین هم شاهد درخشش ستارههایش باشد، اما کین مرد اصلی است و احتمالا به آخرین شانسش برای کسب افتخار جام جهانی نگاه میکند. او در فرم ایدهآل خود برای بایرن مونیخ است و کاملا مناسب خط حمله توخل است. البته فراموش نکنید که صحبت درباره تیم ملی انگلیس است و آنها متخصص رقمزدن ناکامی در جام جهانی هستند.
{$sepehr_key_176231}
پرتغال در بند خودخواهیهای اسطوره
رونالدو در ۴۰ سالگی، شبیه به یک ربات خوشقیافه است که سالانه ۲۵ گل در لیگی که کمتر کسی آن را تماشا میکند، به ثمر میرساند. همه چیز در مورد این نشان میدهد که او نباید نماینده یک تیم ملی با امید به قهرمانی در جام جهانی باشد.
رونالدو کاپیتان پرتغال است و هنوز هم ستاره منحصربهفرد آنهاست. البته استعداد در همه جای تیم روبرتو مارتینز وجود دارد و خروجی این شرایط باید یک تیم فوقالعاده روان، پر از خلاقیت و غیرقابل پیشبینی باشد. در عوض، آنها در زمین معمولا مجموعهای در خدمت رونالدو هستند؛ بازیکنی که زیاد شوت میزند، اما دیگر نمیتواند مانند گذشته درخشان باشد.
به طور خلاصه، رونالدو پرتغال را کمی به پایین میکشد؛ اما او بازی میکند، زیرا رونالدو است. موفقیت این تیم اسیر خودخواهی اسطورهای شده که دقیقا نمیداند چه زمانی باید از فوتبال خداحافظی کند.
بار سنگین سلسائو روی دوش وینیسیوس
«اگر مجبور باشم، ده بار دیگر هم برمیگردم»؛ این سخنان وینیسیوس جونیور پس از کسب مقام دوم با اختلاف کم نسبتبه رودری در رقابت توپ طلا سال گذشته بود. با این حال، از آن زمان به بعد این بازیکن نتوانسته ثبات کافی را در عملکردش داشته باشد.
هنوز هم لحظاتی وجود دارد که وینیسیوس در آن درخشان به نظر میرسد و با جادوی تکنیک خود به ستاره میدان تبدیل میشود؛ اما در بقیه موارد او بیشتر شبیه بازیکنی است که با خودخواهی موقعیتها را هدر داده و به موفقیت تیمش ضربه میزند.
این موضوع او را در برزیل به کجا میرساند؟ کارلو آنچلوتی، سرمربی سلسائو، در دوران حضورش در رئال مادرید همیشه بهترین بازیها را از او میگرفت، اما مشکلات وینیسیوس در بازیهای ملی تشدید میشود. با احتمال غیبت نیمار، این تیم بالاخره به تیم او تبدیل شده است. سوال این است که آیا وینیسیوس آماده است تا بار یک ملت را به دوش بکشد و برزیل را در مسیر رسیدن به قهرمانی جهان به پیش براند؟
ناکامی، پایان حتمی صلاح در مصر
اوضاع برای محمد صلاح ممکن است تا یک ماه دیگر کاملا دگرگون شود، اما فصل جدید تا اینجا برای او فاجعهبار پیش رفته است. عملکرد او برای لیورپول در این فصل پایینتر از استانداردهای معمول او بوده است و آرنه اسلات، سرمربی باشگاهش تصمیم به نیمکتنشین کردن او گرفته است. البته صلاح این هفته برای حضور در جام ملتهای آفریقا راهی مراکش شده و در نخستین مسابقه تیم ملی مصر برابر زینباوه هم توانست با گل دقایق پایانی خود تیم ملی کشورش را به پیروزی برساند. صلاح همچنان ستاره منحصربهفرد آنها است، اما با وجود تمام درخشش در سطح باشگاهی، او نتوانسته موفقیت بینالمللی مهمی را برای کشورش به ارمغان بیاورد.
جام جهانی آینده بدون شک آخرین جام جهانی او خواهد بود و مصر فاقد کیفیت لازم برای تبدیل شدن به یک مدعی در این رقابتهاست و از همین حالا فرعون مصریها باید خود را برای پایانی ناامیدکننده در تیم ملی کشورش آماده کند.