فقط یکبار لازم است در خلوت خود به قلبهایمان رجوع کنیم و از خود بپرسیم که مهمترین مسئله زندگی برایمان چیست. معیشت؟ تربیت فرزند؟ روابط زناشویی؟ نمیخواهیم بگوییم این موارد مهم نیستند، اما واقعیت این است که اگر چنین افکاری در خلوت پنهانی ذهنهایمان میگذرد، همه ریزمسئلههایی هستند که ذیل یک مفهوم کلان تعریف میشود و اگر دلمشغولی به این اندیشهها داریم، حقیقت آن است که حد و اندازه خود را با این دغدغه تعیین میکنیم و از مهمترین مسئله زیست انسانی غافلیم. آن مسئله چیست؟ قطعاً ارتباط با خدا.
اجازه بدید در این باره بیشتر صحبت کنیم. تلخ است، اما میتوان اذعان کرد که برای بسیاری از ما، مسئله ارتباط با خدا جزو موضوعات عبادی و معنوی زندگی تعریف میشود. شاید اکثر ما این موضوع را در نمازهای یومیه متجلی ببینیم یا نهایتاً روزهداری در ماه مبارک رمضان، پرداخت خمس و از این قبیل اعمال. درحالی که ارتباط با خدا ذاتاً از گرفتاری و گرههایی نشئت میگیرد که انسان در زندگی شلوغ خود در بحبوحه دغدغههای روزانه با آنها روبهرو میشود.
وقتی پدری در تأمین جهیزیه فرزند خود مستأصل شود، وقتی یک جوان در ازدواج زمینگیر شود، وقتی یک کارمند در آستانه اخراج از محیط کاری قرار بگیرد یا حتی وقتی یک دانشجو تنها راه سعادت خود را موفقیت تحصیلی ببیند، اما به آن نرسد، آن زمان است که نفس و فطرت آدمی به یک وجود قادر، قاهر و متعال متوسل میشود. اصل مطلب را صریح و صادقانه میگویم؛ ارتباط با خدا وقتی در معنای تام و تمام خود زمانی حاصل میشود که انسان اصطلاحاً به «چه کنم» افتاده باشد.
{$sepehr_key_176475}
ارتباط با خدا همان ابرمسئلهای است که انسان مؤمن را نهفقط از غیر دیندار بلکه حتی از مسلم (به معنای اعتقادی که به باور نرسیده) جدا میکند. انسان مؤمن – آن کسی که «ارتباط با خدا» رویه روزانه زندگی اوست – مطلقاً در هیچ دغدغه و مسئله زندگی خود به فرط استیصال مطلق نمیرسد، ناامیدی را تجربه نمیکند و اندوهگین نمیشود. اینجاست که این موضوع اهمیت مضاعف پیدا میکند؛ بهخصوص در زندگیهای امروزی که لحظهای بر ما نمیگذرد مگر اینکه گرفتاری و دلمشغولی تازهای ایجاد شود.
نخستین شبجمعه ماه رجب که به سنت حسنه آن را «لیلة الرغائب» میخوانیم، بهانهای برای بازیابی این اتصال الهی است. البته که همه مناسبتهای تقویم مذهبی ما چنین است، اما شب آرزوها، متمایزترین فرصت برای احیا و تقویت این باور است که بنده مستقیم به درگاه پروردگار متوسل شود، بیپیرایه و بدون انحصار در اعمال و عبادات، حرف دل بزند و پاسخ به نشانه ببیند. برادران عزیز، خواهران گرامی، به بهانه فراسیدن شب آرزوها، وقت آن شده تا ارتباط با خدا، دوباره مسئله مهم زندگیهایمان شود. حالا چهقدر میخواهیم از این فرصت استفاده کنیم؟ همهچیز به خودمان بازمیگردد.
{$sepehr_key_176476}