انصراف تراکتور از لیگ برتر: بلوف تکراری بدون آینده عملی

بار دیگر باشگاه تراکتور تبریز با صدور بیانیه‌ای تند و نامه رسمی عباس الیاسی، رئیس هیئت‌مدیره، به مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال، تهدید به ترک لیگ برتر کرده است. این نامه که در پی حواشی بازی با شمس‌آذر و ادعای فحاشی سازمان‌یافته و شعار‌های قومیتی صادر شد، ادامه حضور تراکتور در مسابقات را مشروط به تحقق کامل پنج شرط کرده است: شناسایی و مجازات شدید عوامل فحاشی، تضمین کتبی فدراسیون برای جلوگیری از تبعیض قومیتی، پیگیری قضایی موضوع، برخورد با تماشاگران متخلف و ایجاد سازوکار‌های پیشگیرانه دائمی. در بخشی از نامه حتی به پیگیری مسئله در فیفا اشاره شده است.

{$sepehr_key_177034}

این تهدید، اما چیزی جز تکرار سناریوی آشنای محمدرضا زنوزی، مالک پرحاشیه تراکتور، نیست. زنوزی در سال‌های گذشته بار‌ها با بیانیه‌های مشابه، از انصراف از لیگ، فروش باشگاه و حتی منحل‌کردن تیم سخن گفته، اما هیچ‌گاه این تهدید‌ها به مرحله اجرا نرسیده است. این بار نیز، پس از تساوی پرحاشیه مقابل شمس‌آذر و ادعای تبعیض سیستماتیک علیه بازیکنان و ارکان تراکتور، همان الگوی قدیمی تکرار شده است.

فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ با قاطعیت به این تهدید پاسخ داده‌اند. امیرمهدی علوی، سخنگوی فدراسیون، آن را «هیجانات لحظه‌ای» خوانده و تأکید کرده که هیچ باشگاهی حق ندارد مشروعیت لیگ حرفه‌ای را مشروط کند. سازمان لیگ نیز در بیانیه‌ای رسمی یادآوری کرد که فوتبال ایران برد و باخت دارد و تحمل نتایج نامطلوب بخشی از حرفه‌ای‌گری است. این واکنش‌ها نشان می‌دهد فدراسیون قصد عقب‌نشینی ندارد و موضوع را جدی نخواهد گرفت.

از منظر حقوقی و قانونی، انصراف یک‌طرفه از لیگ برتر عواقب سنگینی به همراه دارد. طبق آیین‌نامه انضباطی و برگزاری مسابقات فدراسیون فوتبال ایران، چنین اقدامی منجر به باخت فنی ۳-۰ در تمام بازی‌های باقی‌مانده، کسر امتیاز سنگین (حداقل ۶ تا ۱۲ امتیاز)، جریمه نقدی میلیاردی، سقوط اجباری به دسته پایین‌تر و حتی محرومیت چندفصله از مسابقات خواهد شد. در تاریخ لیگ برتر ایران، هیچ باشگاهی با چنین تهدیدی موفق به ترک لیگ نشده و معمولاً با میانجی‌گری یا عقب‌نشینی باشگاه، مسئله حل شده است.

نکته مهم‌تر، نقش فیفا در این ماجراست. تراکتور ادعا کرده که مسئله تبعیض و نژادپرستی را به فیفا خواهد برد، اما واقعیت این است که فیفا در امور داخلی لیگ‌های ملی، به‌ویژه انصراف از مسابقات داخلی، دخالت مستقیم نمی‌کند. فیفا باشگاه‌ها را ملزم به رعایت قرارداد‌های ملی می‌داند و انصراف را نقض قرارداد تلقی می‌کند. در موارد مشابه بین‌المللی، فیفا نه‌تنها گره‌گشا نشده، بلکه از تصمیمات فدراسیون‌های ملی حمایت کرده است.

در نهایت، این تهدید بیشتر ابزاری برای فشار رسانه‌ای و جلب توجه به مسئله واقعی تبعیض قومیتی در فوتبال ایران است تا برنامه‌ای عملی برای خروج از لیگ. تراکتور به عنوان یکی از پرهوادارترین و پرافتخارترین تیم‌های ایران، نمی‌تواند به راحتی جایگاه خود را در لیگ برتر از دست بدهد. به احتمال قریب به یقین، این ماجرا نیز مانند دفعات قبل، با مذاکرات پشت‌پرده، برخورد محدود انضباطی با عوامل فحاشی و گذشت زمان، فروکش خواهد کرد و تراکتور به مسابقات ادامه خواهد داد. فوتبال ایران به این بلوف‌های تکراری عادت کرده است.

{$sepehr_key_177033}