به گزارش شهرآرانیوز؛ مطالعات روان‌شناسی نشان می‌دهد، استفاده‌ی افراطی از شبکه‌های اجتماعی، اگر بدون مرز و آگاهی باشد، به مرور باعث تضعیف گفت‌وگو و صمیمیت بین زوج‌ها می‌شود. وقتی زمان‌های مشترک به سکوت در کنار صفحه‌ی گوشی تبدیل می‌شود، رابطه از درون فرسوده می‌گردد. در بسیاری از موارد، پدیده‌ای به نام فَبینگ یعنی بی‌توجهی به شریک زندگی هنگام استفاده از تلفن همراه سبب می‌شود احساس ارزشمندی در رابطه کاهش یابد.

بر اساس گزارش منشره در سایت In‑Mind، پست‌های اینستاگرام‌آفیسیال یا علنی کردن روابط در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند در کنار ایجاد حس نزدیکی احساس فشار روانی نیز ایجاد نماید. زوج‌هایی که بیش از حد روابطشان را در فضای مجازی نمایش می‌دهند، ممکن است احساس تعهد و فشار اجتماعی بیشتری را تجربه کنند و ایت امر بر میزان رضایت آنها از روابطشان اثر منفی می‌گذارد.

وقتی فیلترها معیار واقعیت می‌شوند

دنیای مجازی با نمایش چهره‌ها و زندگی‌های بی‌نقص، استانداردهایی می‌سازد که در واقعیت وجود ندارند. کاربرانی که به صورت مداوم از این فضا استفاده می کنند، ناخواسته خود و روابطشان را با معیارهایی می‌سنجند که بر پایه‌ی ویرایش و نمایش بنا شده‌اند. نتیجه، نوعی نارضایتی پنهان است که نه از کمبود واقعی، بلکه از مقایسه‌ای ناعادلانه سرچشمه می‌گیرد.

تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که روابطشان را اینستاگرام‌آفیسیال نشان می‌دهند، به علت اینکه هر پست یا تصویر بازتابی از انتظارات دیگران تلقی می‌شود،حس رقابت با زوج‌های دیگر را تشدید کرده و بیشتر دچار اضطراب و حس فشار اجتماعی می‌شوند.

دلایل پنهان یک نارضایتی آرام

کارشناسان معتقدند عوامل کلیدی زیر در شکل‌گیری این احساسات نقش دارند :

نمایش گزینشی زندگی‌ها:

افراد معمولاً فقط لحظات شاد و موفق خود را به اشتراک می‌گذارند.

کاهش ارتباط حضور:

وقتی گفت‌وگوهای واقعی جای خود را به تعامل‌های مجازی می‌دهد، صمیمیت از بین می‌رود.

ایجاد معیارهای غیرواقعی:

تصاویر فیلترشده از روابط یا ظاهر، باعث شکل‌گیری انتظاراتی غیرقابل تحقق می‌شود.

افزایش فاصله عاطفی:

پنهان‌کاری یا وقت‌گذرانی طولانی در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند احساس بی‌اعتمادی ایجاد کند.

{$sepehr_key_178021}

راه‌های بازگشت به آرامش:

برای بازسازی صمیمیت در رابطه، کارشناسان چند راهکار عملی پیشنهاد می‌کنند:

اختصاص زمان‌هایی بدون تلفن همراه در طول روز.

تمرکز بر لحظات واقعی و گفت‌وگوی حضوری.

پرهیز از مقایسه و یادآوری اینکه محتوای مجازی همیشه بازتاب واقعیت نیست.

بازتعریف معیارهای شخصی از خوشبختی، به‌جای الگوبرداری از تصاویر دیگران.

منبع: ایرنا