عاطفه همایونی | شهرآرانیوز؛ تاریخچه علم پزشکی پر است از داستان‌هایی که استفاده از شیوه‌های درمانی ناشیانه و عجیب را برای بهبود بیماران روایت می‌کند. برخی از این شیوه‌های درمانی عجیب، ثمربخش از آب درمی‌آمدند.

 

با وجود این، داغ کردن یک اتو با زغال و قرار دادن و فشردن آن به سینه بیماران به درمان قلب‌های نارسای آ‌ن‌ها کمکی نمی‌کرد، هرچند این اقدام پیش‌درآمد ابزار‌های جراحی الکتریکی شد.

 

هنگامی هم که پزشک‌ها با تجویز اشتباه سم آرسنیک تلاش می‌کردند سیفلیس و بیماری‌های پوستی را درمان کنند، هم‌زمان نوعی ماده شیمیایی برای درمان سرطان خون از نوع پرومیلوسیتیک حاد استفاده می‌شد که ثمربخش بود.

زمان زیادی صرف شد تا راه‌های درست و ایمن استفاده از فناوری برای بیماران کشف شود. دکتر ماکسیم منارد، پزشک فرانسوی که یک دستگاه اشعه ایکس را مدیریت می‌کرد، به این دلیل که بار‌ها در معرض اشعه این دستگاه قرار گرفته بود و سرطانش در حال پیشرفت بود، مجبور شد انگشت دست خود را قطع کند. (در تضادی عجیب با پزشکی مدرن، منارد درحالی‌که انگشت آسیب‌دیده‌اش را با جراحی قطع می‌کرد، سیگار به لب داشت.).

 

هنگامی که ویلهلم کنراد رونتگن در سال ۱۸۹۵ اشعه ایکس را کشف کرد، روزنامه «نیویورک تایمز» چنان به این کشف مشکوک بود که در مقاله‌ای از این پیشرفت پزشکی به‌عنوان «ادعای کشف نحوه عکاسی از چیز‌های نامرئی» یاد کرد.