پس از صدور فرمان تاریخی امام‌خمینی (ره) در ۱۵ دی ۱۳۶۱ مبنی‌بر تشکیل گزینش‌ها در کشور و طی فرآیند‌های قانون‌گذاری و تسری این قانون به همه دستگاه‌های اجرایی، گزینش‌ها روند عملیاتی خود را آغاز کردند که این روند همواره درحال توسعه، پرورش و بازنگری بوده است. استفاده از ظرفیت منابع انسانی متعهد و متخصص در هر سازمانی، می‌تواند چالش‌ها را برطرف کند و حال آنکه در ابرسازمانی همچون شهرداری مشهد، ضرورت وجود منابع انسانی کارآمد و دارای توانمندی‌های علمی، فنی و تجربی برای دستیابی به بهره‌وری پایدار در حوزه مدیریت شهری، بیش از هر حوزه دیگری احساس می‌شود.

 

تخصص‌محوری و پایبندی به اصول و مبانی اعتقادی اسلام و انقلاب برای نیل به اهداف و توجه به بهره‌گیری از افراد شایسته در تصمیم‌سازی آن‌هم در حوزه شهری، امری است هوشمندانه و عالمانه که می‌توان با به‌کارگیری این‌گونه افراد ضمن اجرای صحیح ماموریت‌های سازمانی، به اهداف عالی مجموعه در افق چشم‌انداز نیز دست یافت. آنچه چشم‌انداز مدیریت شهری را محقق می‌کند، استفاده از ظرفیت‌ها و فرصت‌های پیش‌رو و قابلیت‌های موجود علمی، فنی و تجربی است که موجب رسیدن به اهداف سند چشم‌انداز شهر مقدس مشهد خواهد بود. همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب نیز در بیانیه تمدن‌ساز گام دوم انقلاب به این موضوع اشاره و تاکید کرده‌اند که: «نیروی انسانی مستعد و کارآمد با زیربنای عمیق و اصیل ایمانی و دینی، مهم‌ترین ظرفیت امیدبخش کشور است.»

 

تعیین اهداف درست و منطقی و همچنین برنامه‌ریزی برای استفاده بهینه از تمامی منابع دردسترس به‌ویژه ظرفیت سرمایه‌های انسانی متعهد، متخصص و کارآمد، درکنار ایجاد بستر سازمانی مناسب برای رشد و توسعه این سرمایه‌ها، امری است که باید مدنظر مدیران کلان‌شهر مشهد باشد؛ و اگر قرار باشد به‌صراحت به ضعف‌های بزرگ اداره امور اجرایی شهر اشاره کنیم، ناچار باید ضعف کهنه و مشهود «خطای انتخاب» یا غلط‌گزینی سرمایه‌های انسانی توسط تصمیم‌سازان و مدیران را در حوزه مدیریت شهری با فوریت و وزن بیشتری به‌عنوان مبحث نخست، لحاظ کنیم. بی‌توجهی به تخصص‌گرایی و شایسته‌گزینی یعنی ناآگاهی از رسالت، آرمان‌ها و اهداف سازمان و درحقیقت چشم‌پوشی آشکار از اصل تعهد حرفه‌ای در انتخاب که نتیجه آن در بسیاری از مقوله‌ها، هزینه‌های سنگین و بهره‌وری ناموثر خواهد بود.