عاطفه همایونی | شهرآرانیوز؛ در زمان جنگ‌جهانی اول، فناوری‌های جنگی تقریبا پیشرفته و مدرن به حساب می‌آمدند، اما همچنان ارتش بیشتر کشور‌ها به برخی شیوه‌های جنگی که به نظر باستانی بودند، تکیه می‌کردند. با وجود تانک‌ها، هواپیما‌ها و مسلسل‌ها، جنگ هنوز به فداکاری انسان‌هایی بستگی داشت که مجبور بودند در گِل و شن و آب و با وجود بیماری‌های سخت به مبارزه ادامه دهند. علاوه بر این، ارتش‌های درگیر در جنگ‌جهانی اول، به تلاش‌ها و مهارت‌های حیوانات در حوزه‌های حمل‌ونقل، تدارکات و ارتباطات نیازمند بودند و گاهی اوقات حتی حضور حیوانات برای آرامش و دل‌گرمی سربازان اهمیت داشت.

 

 

رساندن مهمات به ارتش که یکی از مهم‌ترین بخش‌های تدارکات نظامی بود، معمولا تا جایی که امکان داشت، از طریق قطارها، کامیون‌ها و کشتی‌ها صورت می‌گرفت، اما درنهایت برای رساندن مهمات به دست سربازان در جبهه، از صدهاهزار اسب، الاغ، گاو و حتی شتر یا سگ استفاده می‌شد. اسلحه‌های میدانی با تیم‌های متشکل از ۶ تا ۱۲ اسب به جبهه‌ها منتقل می‌شد و کشته‌ها و زخمی‌ها با آمبولانس‌هایی که اسب‌ها آن را می‌کشیدند، حمل می‌شدند.

 

علاوه بر این، میلیون‌ها سرباز در جبهه‌ها و پشت خطوط مقدم به آب و غذا نیاز داشتند و برای حمل این بار هم از چهارپایان استفاده می‌شد. زیرا با وجود گِل بسیار و حفره‌های عمیق در راه جبهه‌ها، این کار فقط برای آن‌ها امکان‌پذیر بود. وجود اسب‌ها از منظری دیگر نیز اهمیت داشت. به ارتش‌ها ثابت شده بود که با وجود مسلسل‌ها، سیم‌های خاردار و سنگرها، استفاده از سواره‌نظام در جنگ‌های درحرکت به‌طرز چشمگیری مؤثر است.

 

 

شاید مهم‌ترین نقش حیوانات در جبهه‌ها، استفاده از آن‌ها برای برقراری ارتباط و انتقال پیام بود. در جبهه‌های مختلف، از سگ‌ها و کبوتر‌های آموزش‌دیده برای انتقال پیام از خط مقدم به ستاد مرکزی و بالعکس، استفاده می‌شد. استفاده از کبوتر‌ها به‌عنوان پیام‌رسان، بیشتر وقت‌ها مطمئن‌تر و ایمن‌تر از رادیو‌ها بود. پیام‌هایی که حیوانات منتقل می‌کردند، در بسیاری از عملیات‌ها جان تعداد زیادی از سربازان ارتش متفقین در طول جنگ‌جهانی اول را نجات داده بود. حیوانات همچنین تأثیرات مهم روان‌شناختی برای سربازان داشتند.

 

 

داستان‌های زیادی درباره روابط نزدیک بین سربازان و حیوانات آن‌ها در طول جنگ‌های جهانی وجود دارد. حیوانات گاه زندگی مسالمت‌آمیز پیشین در خانه و مزرعه سربازان را به آن‌ها یادآوری می‌کردند و گاه در جهانی پر از کشت‌وکشتار تنها همراه مهربان و انسانیِ سربازان بودند. متأسفانه تلفات حیوانات در طول جنگ جهانی اول کم از تلفات انسانی نداشت. در جنگی که ۱۰ میلیون سرباز در آن کشته شدند، فقط تعداد تلفات اسب‌های نظامی ۸ میلیون رأس گزارش شد.