به گزارش شهرآرانیوز؛ سند جامع همکاری ایران و چین هفتم فروردین توسط محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان، و وانگ یی، عضو شورای دولتی و وزیر امور خارجه چین، در تهران امضا شد. این سند راهبردی برای به‌کارگیری ظرفیت‌های دو کشور با هدف ترسیم چشم‌انداز همکاری‌های متقابل بلندمدت در حوزه‌های مختلف اقتصادی و فرهنگی میان دو کشور به امضا رسیده است. با‌این‌حال، امضای این سند و پیامد‌های آن، محل بحث‌های مختلفی میان نخبگان و توده مردم قرار گرفته است و همچنان بحث‌ها درباره این سند ادامه دارد.

روح‌ا... اسلامی، استاد علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد، در گفتگو با «ایرنا» درباره سند جامع همکاری ایران و چین گفت: حفظ منافع ملی بدون هر‌گونه چشمداشت نسبت‌به شرق یا غرب و فارغ از تأثیر شعار‌های جناحی ایجاب می‌کند ایران با دیگر کشور‌های جهان ارتباطات خوب و روابط راهبردی داشته باشد. سند اخیرا امضاشده همکاری جامع بین ایران و چین به‌عنوان یک نقشه راه، برای انعقاد قرارداد‌های راهبردی بلندمدت درنظر گرفته شده است تا امکان برنامه‌ریزی برای تعامل‌های امنیتی، اقتصادی، تجاری و فرهنگی در آن وجود داشته باشد. چین با حدود ۷۰کشور جهان قرارداد‌های بلندمدت راهبردی منعقدکرده دارد، زیرا پکن به‌دنبال حفظ منافع اقتصادی خود و احیای راه ابریشم است تا بتواند محصولات تولیدی خود را از مسیر زمین و دریا به اروپا صادر کرده و نیازهایش را نیز از همین طریق وارد کند.

 

ایران بر همین اساس باید تلاش کند از امکانات سرمایه گذاری و فناوری چین بهره بگیرد و کشورمان را با نقشی مؤثر در طرح جاده ابریشم بگنجاند و تثبیت کند. ساخت پالایشگاه، راه‌های مواصلاتی و فرودگاه‌های بین‌المللی، استخراج معادن، برپایی سکو‌های نفتی و سرمایه گذاری در بنادر ایران می‌تواند قسمتی از مفاد اجرایی این سند جامع همکاری باشد. ایران باید با انعقاد چنین سند‌هایی موازنه لازم را در روابط دیپلماتیک و حرفه‌ای بین الدولی و بین المللی خود با هدف جلب اعتماد و سرمایه دیگر کشور‌ها به‌ویژه همسایگان ایجاد و تثبیت نماید.

امیرحسین ملکی‌زاده، استاد حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، نیز در گفتگو با «ایرنا» درباره سند همکاری بیست‌و‌پنج‌ساله ایران و چین گفت: شرایط خاص تحریم در تحلیل و بررسی سند جامع همکاری ایران و چین باید مد‌نظر قرار گیرد؛ زیرا زمانی‌که ایالات متحده و برخی کشور‌ها به‌دنبال قطع کامل مناسبات تجاری با ایران و جلوگیری از هرگونه سرمایه‌گذاری در ایران هستند، این قرارداد را می‌توان یک فرصت دید، البته به‌شرطی‌که بر‌اساس منافع متقابل و بر‌مبنای دیدگاه‌های مشترک و کسب نظر حقوق‌دانان منعقد شود. نباید فراموش کنیم که تحریم‌های شدید و ظالمانه ایالات متحده آمریکا که با خروج این کشور از برجام و نقض قطعنامه‌۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل به اجرا درآمد، از سوی دیگر با تحریم‌های ثانویه آمریکا بر دیگر دولت‌ها و شرکت‌های سرمایه‌گذار در ایران تشدید شد.

برنامه همکاری‌های جامع فیمابین چین و ایران بر‌اساس بند دوم این سند، دستیابی به اهدافی از‌جمله گسترس همکاری‌های دوجانبه اقتصادی و تجاری، تعامل مؤثر بین دستگاه‌های عمومی دولتی و بخش خصوصی و مناطق آزاد ویژه، افزایش میزان اثرگذاری در حوزه‌های اقتصادی، فناوری و گردشگری، مشارکت راهبردی در حوزه‌های مختلف اقتصادی را هدف‌گذاری کرده است.