محبی | شهرآرانیوز - شاید ۲۰۰ سال قبل وقتی چند جوان تاجر دور هم نشسته بودند و به یک راه ارتباطی فکر می‌کردند تا خیلی منسجم و منظم حرف هایشان را به گوش مردم برسانند، ۲۰۰ سال بعدش را تصور نمی‌کردند؛ زمانی طولانی با فرازونشیب‌های بسیار که منتهی شود به دو قرن فعالیت رسانه‌ای مکتوب. روزنامه‌ای که طی همین بالا وپایین‌ها برای سرپا نگه داشتن خود، یک روز به چاپ آگهی‌های فراوان متوسل شد و روز‌های عجیبی را هم از سر گذراند؛ روز‌هایی از جنس جنگ جهانی دوم و بمباران‌های آن روز.

 

۱۶ آگوست ۱۸۱۶ گاردین، گاردین منچستر بود و یک هفته نامه چهارصفحه‌ای که مقرر کرد هدفش، دفاع و حمایت و رسیدن به آزادی‌های مدنی باشد و تا امروز که جشن تولد دویست سالگی اش است، بیشتر از ۵۴ هزار شماره و حدود یک میلیارد کلمه منتشر کرده است.

 

گاردین در سال ۱۸۷۲ یک سردبیر بسیار جوان بیست وپنج ساله داشت که برای ۵۷ سال در سمت خود باقی ماند. سال ۱۹۲۲ صفحه‌ای ویژه زنان به آن اضافه شد و در سال ۱۹۵۹ کلمه منچستر را از روی عنوانش حذف کرد و دو سال بعد، شروع به انتشار در لندن کرد. البته گاردین هم از سوتی دادن درامان نماند و مدت‌ها پیش با غلط تایپی در خود واژه گاردین، بهانه‌ای به دست مخاطبانش داد تا حسابی به او خرده بگیرند و آن را دست بیندازند.

 

هرچه بود، حالا گاردین دویست ساله که متعلق به بخش خصوصی است، در روزنامه نگاری مستقل شهره است و جایگاه مهمی دارد. یکی دیگر از همتایان گاردین در لندن، در توصیف تأثیرگذاری این روزنامه که حتما یکی از اهداف مهم هر رسانه مکتوبی است، می‌گوید: «گاردین یک روزنامه تأثیرگذار است و بار‌ها خبر‌ها و گزارش‌ها و یادداشت‌های آن منجر به تغییر قوانین و استعفا‌های متعدد شده است. گاردین و روزنامه نگاران آن تاکنون بسیاری از جوایز جهانی و در راس آن‌ها پولیتزر را کسب کرده اند.»

 

 

 

خود گاردین هم در یادداشتی به مناسبت دویست سالگی خود نوشته است: «روزنامه، روشی را ادامه می‌دهد که به دنبال حقیقت باشد. قدرتمندان را به چالش بکشد و به خبر‌ها و داستان‌های سایر افراد و جامعه که مقامات، مسائل و دغدغه هایشان را به اندازه کافی نمی‌شنیدند، اهمیت بدهد.» روشی که به نظر حسابی به مذاق مخاطبان و همراهانش هم خوش آمده است که این همه سال او را همراهی کرده اند؛ مخاطبانی که گاردین، آن‌ها را مهم‌ترین رکن وجودی اش می‌داند و می‌گوید به مخاطبان وفادار خود تکیه دارد.