شهرآرانیوز - معلوم نیست اولین مرتبه چشم چه کسی به آن حجم غول آسای درون رودخانه افتاده که لحظه به لحظه بیشتر سر از آب بیرون می‌آورده است. لابد پشت بند آن به سرعت هر آدمی را که کنارش بوده، صدا زده و با دست میان رودخانه را نشان داده تا ترس و تعجبش را با آن‌ها به اشتراک بگذارد. بعد همگی با چشم‌هایی متعجب به یکدیگر خیره شده ‌اند و مدام از یکدیگر سؤال کرده اند که یعنی چه؟ این چهره عظیم بی جان روی سطح آب دیگر چیست و اینجا چه می‌کند؟ در ادامه هم احتمالا هزار و یک حرف و حدیث را با هم در میان گذاشته اند تا به یک نتیجه درست و حسابی برسند.

واکنشی که نه این قدر غلیظ، اما شاید در بین کاربران شبکه‌های اجتماعی هم بعد از تماشای تصاویر مربوط به مجسمه دختری روی آب، اتفاق افتاده باشد. مجسمه‌ای که به سرعت معلوم شد یک اثر هنری است و متعلق به یک مجسمه ساز مکزیکی، اما این واکنش‌ها آیا به این معناست که فارغ از اثرات دلهره آوری که متأثرشان کرده و برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی به آن اشاره کرده اند، این اثر هنری کار خود را به خوبی انجام داده است؟

به نظر می‌رسد این طور باشد، چون در همه این مدت افزون بر اینکه درباره اصل این داستان صحبت می‌شد، از هدفی که پشت آن وجود دارد هم سخن به میان آمد. آن گونه که مشخص شد و البته خود این مجسمه ساز مکزیکی به نام روبن اوروزکو لوزا هم در صفحه اینستاگرام خود به آن اشاره کرده است، او می‌خواسته از این طریق، به گرم‌تر شدن کره زمین اشاره کند و در واقع هشداری به همگان داده باشد و از این مهم تر، سیاست‌های اجتماعی دولت‌ها را که به ضرر محیط زیست تمام می‌شود به باد انتقاد بگیرد. انتشار تصاویر و ویدیو‌های مرتبط با این ماجرا، واکنش‌هایی را هم از سوی کاربران شبکه‌های اجتماعی به دنبال داشت.

برخی از این گفتند که این کار، ایده خوب و جالبی داشته و توانسته تأثیرگذار باشد و دست کم برای لحظاتی، بسیاری را وادار کند تا به سرنوشت کره زمین فکر کنند. از طرفی، برخی دیگر هم هستند که معتقدند این اتفاق، آن هم به صورت ناگهانی، فقط به ایجاد ترس و اضطراب در بین مردم منجر شده و هدف اصلی، خودبه خود نادیده گرفته شده است.

روبن پیش از این هم به دلیل خلق مجسمه‌هایی که حتی در جزئیات شباهت بسیاری با انسان‌های واقعی دارد، مشهور بوده و حالا به علت ساخت این مجسمه فایبرگلاسی ۱۰۰ کیلویی که حمل آن باید با ماشین انجام شود، دوباره بر سر زبان‌ها افتاده است. او این مجسمه را نیمه شب و دور از چشم همه، میان رودخانه نرویون در شهر بیلبائو اسپانیا قرار داده است. نام این مجسمه در زبان باسکی، یعنی زبان مردمی که در شمال اسپانیا زندگی می‌کنند به معنای «فردا» است؛ فردایی که معلوم نیست تغییرات اقلیمی نابودش می‌کند یا می‌توان به نجات آن امیدوار بود.