الهام حبشی | شهرآرانیوز؛ بچه‌های جنوب برف را نمی‌شناسند، نمی‌دانند خروس خوان، قدم زدن در کوچه‌هایی که رخت عروس بر تن کرده اند، چه گوارا حس زندگی را در تن آدمی خنک و تازه می‌کند. بچه‌های شهرستان لار، بندرعباس، قشم و هرمزگان، برف را پشت شیشه‌های رنگی تلویزیون دیده اند و ذوب شدن ستاره‌های بلورین برفی را، روی گونه‌هایی که گل انداخته، تجربه نکرده اند. در این سال‌هایی که برف با شهر ما هم غریبگی می‌کند، آهسته آهسته، درست مثل کودکی که در جنوب متولد شده باشد، حال خوب لمس خنکای برف از خاطر یکایک ما نیز محو می‌شود.
کره زمین روز به روز گرم‌تر از گذشته می‌شود و زمستان‌ها از روی دست سعدی سرمشق می‌گیرند: «چنان آسمان بر زمین شد بخیل / که لب‌تر نکردند زرع و نخیل» اگر پیگیر اخبار تغییرات اقلیمی آب و هوایی باشید احتمالا در باب آسیب‌های فراوانی که گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی به بار آورده است، سخن بسیار شنیده اید. تغییراتی که به نفع هیچ موجود زنده‌ای نیست. مصرف بی رویه آب سفره‌های زیرزمینی، تغییرات پوشش گیاهی، فرونشست زمین، آب شدن یخ‌های قطب شمال و بالا آمدن سطح آب دریا‌ها و رخداد‌های متعدد دیگر که به نقطه پایان نمی‌رسند.
به تازگی تصویری از یک شیر دریایی که بر روی زیردریایی هلندی به خواب رفته است، در فضای مجازی دست به دست می‌شود. حیوانی که متولد قطب شمال است و رختخوابش صخره‌های یخی، حالا به خیال یافتن مقصدی مطلوب تر، دل از سرزمین مادری کنده است. «گاردین» در مقاله‌ای جدید از تأثیر اختلالات در وضع آب وهوا و حیات حیوانات نوشته است، موضوعی که در این روز‌ها به مرحله جِدیت خود رسیده است و زنگ خطر را بی امان می‌نوازد. از سوی دیگر تصویری کنایه آمیز از وزیر خارجه «تووالو» منتشر شده است. او در حالی که با پوشش رسمی در میان آب ایستاده، از راه دور برای نشست اقلیمی «کوپ ۲۶» سخنرانی می‌کند.
«تووالو» جزیره‌ای مانند بسیاری از جزایر دیگر زمین است؛ جزایری که هم اکنون با گرم شدن بی رویه هوا، در خطر آب گرفتگی قرار گرفته اند. «کوپ ۲۶» اجلاس تغییرات آب و هوایی است که در آن رهبران بیش از ۱۳۰ کشور دنیا گرد هم آمده و به سخنرانی و تبادل راه چاره می‌پردازند؛ اجلاسی که در آن بزرگ‌ترین عاملان گرمایش هوا همچون چین حضور پیدا نمی‌کنند. تغییرات آب و هوایی با حوادث متنوعی همچون طوفان و سیل همراه خواهد شد.
مصرف بی حد و حساب سوخت‌های فسیلی و نشر سوخت‌های گلخانه‌ای حرارت جو زمین را روز به روز افزایش داده و گرمایش جهانی را بالا خواهد برد. با این روند، توازن حیات وارد گردونه اختلال خواهد شد و به زودی حس انتقام جویانه طبیعت را بیدار خواهد کرد. طبیعتی کینه جو که تا ابد در مقابل تجاوز و تعدی انسان سکوت پیشه نخواهد کرد. انسان خودِ خودِ طبیعت است و حیات انسان با طبیعت معنا پیدا می‌کند؛ همین است که فراموشی طبیعت با مرگِ مطلقِ موجودیت قرین خواهد گشت.