گاهی از صبح زود غمگینم

تا ته شب که می‌شوم خسته

صبح مانند خانه‌ای تاریک

ته شب مثل یک در بسته

نه کمی نور و یا کمی لبخند

نه کمی حس و حال و شادابی

همه‌ی رنگ‌های من تیره

خالی از سبز صورتی آبی

مثل بادام تلخی‌ام که مرا

یک نفر پرت کرده پشت سرش

لگدم کرده‌اند و خرد شدم

رفته‌ام سال‌هاست از نظرش

گاهی اما دلم پر از نور است

مثل یک بال رفته تا اوجم

مثل دریاست حال من گاهی

که پر از شور و شادی و موجم

حال من بی‌تو صبح و شب آه است

ته چاه عذاب هستم من

با تو اما خدای خوب و عزیز

یک بغل نور ناب هستم من

عباسعلی سپاهی یونسی