به گزارش شهرآرانیوز؛ حضرت آیت‌الله العظمی حاج شیخ لطف الله صافی‌گلپایگانی، فقیه، اسلام‌شناس و اندیشمند بزرگ معاصر، در ۳۰ بهمن ماه سال ۱۲۹۷ هجری شمسی در گلپایگان اصفهان دیده به جهان گشود.

پدر او عالم عارف، مرحوم آیت‎الله آخوند ملا محمدجواد صافی (متولد ۱۲۸۷ ق) بود که علاوه بر تخصّص، تحقیق، تألیف و تدریس در گرایش‎های مختلف علوم اسلامی مانند فقه، اصول، کلام، اخلاق، حدیث و…، در زمینه هنرهای ارزشمندی چون شعر و خوشنویسی نیز سرآمد بود. زهد، تقوا، عشق به ولایت و فضیلت‌های علمی اخلاقی آن بزرگ‌مرد، از یک سو و مواضع قدرتمندانه او در سنگر امر به معروف و نهی از منکر و جبهه‌گیری‎های صریحش در برابر افکار انحرافی، غیرمتدیّنان، ظالمان و جابران آن روزگار از سویی دیگر، هر قدر که مردم گلپایگان را شیفته و مطیع محض او می‎نمود، هیئت‌حاکمه، خوانین و زورگویان را در برابرش شکننده‎تر می‎کرد؛ چنان‌که آنها همیشه او را سدّ راه اعمال خلاف شرع و بدعت‎گذاری‎های خود دیده و تا زنده بود از غیرت دینی و خشم الهی او می‎ترسیدند.

آفتاب عمر آن عالم جلیل‌‌القدر در افق عصر بیست و پنجم رجب سال ۱۳۷۸ هـجری قمری، مصادف با شب شهادت حضرت امام موسی کاظم‌(علیه‌السلام) غروب کرد.

مادر او بانوی فاضله، شاعره و عاشق اهل بیت(علیهم‌السلام) فاطمه خانم، دختر حضرت آیت‌الله آخوند ملا محمّدعلی بود.

از ویژگی‎های بزرگ معنوی، اخلاقی، که در وجود آن مرحومه، متبلور بود، می‎توان به تعبّد، اخلاص، تقوا، معرفت به حضرت حق، شجاعت، صراحت لهجه، شوهرداری کم‎نظیر، اهتمام در تربیت کودکان، راز و نیاز خاشعانه، ذکر، دعا و نماز شب اشاره کرد.

تحصیلات

آیت‌الله العظمی صافی، در نوجوانی قدم به وادی علم و معنویت ـ حوزه ـ نهاد و میهمان صفای حلقه‎های صمیمی درس و بحث و مَحرَم شور وصف ناپذیر مناجات نیمه‌شب پاک‌باختگان حوزه شد. ابتدا در گلپایگان، کتب پایه ادبیات عرب را نزد عالم جلیل‌القدر، مرحوم آخوند ملا ابوالقاسم مشهور به «قطب» آغاز کرد و ادامه مباحث ادبیات، کلام، تفسیر، حدیث، فقه و اصول را تا پایان سطح در همان‎جا پی گرفت و در این مدّت حجم وسیع کتب مهم رشته‎های مذکور را نزد پدر بزرگوارش، حضرت آیت‌الله آخوند ملا محمّدجواد صافی آموخت.

در سال ۱۳۶۰ هجری قمری، گلپایگان را با دنیایی از خاطره های شیرین دوران کودکی و نوجوانی و لذّت حضور در کنار پدر و مادری مهربان و دلسوز، که اکنون از حسرت فراق او پریشان بودند، ترک کرد و رنج مشکلات هجرت به قم را پذیرا شد، تا با حضور در مجلس درس و بحث اساتید بزرگ حوزه علمیه قم به تکمیل تحصیلات و تحقیقات خود بپردازد.

ایشان چند سال بعد به نجف اشرف مشرّف شد و در آن‎جا نیز از محضر مراجع عالیقدر آن حوزه، برای یک سال بهره مند گشت.

هوش و استعداد فوق‎العادّه و تلاش و جدیّت در امر تحصیل او را مورد علاقه خاص اساتید بزرگ قم و نجف قرار داد. حضرت آیت‌الله العظمی صافی پس از آن مجدداً به قم بازگشتند و بیش از پانزده سال حلقه‎نشین مجلس درس و بحث و اخلاق و عرفان مرجع پرافتخار شیعه، حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی(قدس‌سره) و نیز یکی از مشاورین ویژه و برجسته و از اصحاب خاص استفتاء آن بزرگوار گشت و آن مرحوم، نظر به توانایی والای علمی آیت‌الله العظمی صافی، پاسخگویی به سؤالات مهم و حسّاسی از فقه و کلام شیعی و نیز نگارش کتاب ارزشمندی درباره مهدویّت را که «منتخب‎الاثر» نام گرفت، به ایشان واگذار کردند.

از اساتید مهم آن بزرگوار در قم، مراجع تقلید، آیات عظام: سید محمّدتقی خوانساری، حجّت، صدر، بروجردی و در نجف، آیات عظام: شیخ محمّدکاظم شیرازی، سید جمال‎الدین گلپایگانی و شیخ محمّدعلی کاظمی را می‎توان نام برد.

منبع: عصرایران