از آسمان بارید شکوفه ­های نور

سیاهی شب رفت به پشت کوه دور  

از آسمان بارید ستاره در سرما           

ستاره گرما به دست و جان ِما

هوای بهمن داشت نسیمی از شادی        

 بهارِ ما آمد و فصل آزادی      

غم و سیاهی رفت و بوی عید آمد      

به شاخه­ های خشک گلی امید آمد

صدای ما با هم گره شد و فریاد          

 گره شد و صد موج به جانِ دیو افتاد

 فرشته ­ای آمد و فصل غم را برد

 و دیوِ تاریکی میان غارش مُرد