علی قدیری / به گزارش شهرآرانیوز؛ حضور پرحاشیه وزیر امورخارجه در مجلس شورای اسلامی و استقبال نهچندان خوب ساکنان بهارستان از او، بازتاب گستردهای درمیان فعالان سیاسی داشته است، اما شاید مهمتر از حواشی مربوط به این جلسه، بحث طرح سوال از رئیسجمهور و حتی استیضاح او در آینده باشد.
همچنین میدانیم که اگر سه وزیر دیگر دولت، استیضاح یا برکنار شوند و درواقع نیمی از هیئت دولت تغییر کند، دولت باید مجددا از مجلس برای هیئت وزیران تقاضای رأی اعتماد کند. درنتیجه نحوه تعامل دولت و مجلس در ادامه به آینده حیات دولت، گره خورده است. در همین رابطه مسعود پزشکیان، نماینده اصلاحطلب مجلس گفت: «اگر مسلمان هستیم و حرف و نقدی برای گفتن داریم، منطقی عمل کنیم؛ توهین و برخورد غیرمنطقی در شأن نمایندگی و مجلس شورای اسلامی نیست. کلیت قضیه طرح سوال از رئیسجمهور ازسوی برخی نمایندگان، محل ایراد است.»
در این سو سیدناصر موسویلارگانی، نماینده مجلس، درمورد احتمال استیضاح رئیسجمهور گفت: «الان فقط بحث سوال از رئیسجمهور مطرح است و بحث استیضاح مطرح نیست. محور سوالات هم مسکن، ارز، افزایش قیمت کالاهای ضروری و ازدواج جوانان است.»
ازسویی محمدتقی نقدعلی درمورد استیضاح رئیسجمهور گفت: «اکیدا بر بحث استیضاح رئیسجمهور مصر هستم؛ چراکه میدانم سوال، تذکر دادن و پیگیریهای کمتر از استیضاح و عدم کفایت، جواب نمیدهد.»
همچنین وزیر امورخارجه دیروز در جمع مدیران این وزارت با اشاره به حضور خود در مجلس شورای اسلامی گفت: «همانطور که دیروز هم دیدید، همزمان وزارت امورخارجه درمقابل دوستان داخلی هم مجبور است به دفاع از خود بپردازد. گرچه ما وظیفه خود را دفاع از کشور میدانیم و برای دفاع از وزیر و وزارتخارجه حقوق نمیگیریم، همه همکاران من برای دفاع از کشور، همه فشارها و توهینها را به جان میخرند، ولی حاضر نیستند حرفهایی را که لازم است برای دفاع از خودشان بیان کنند، اما بیان آنها برای منافع ملی مناسب نیست، به زبان بیاورند. این رسم ما در هفت سال قبل بوده است و در یک سال آتی نیز همچنان پابرجا خواهد بود.»
در همین راستا حمیدرضا ترقی، فعال سیاسی اصولگرا و عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی، در گفتگو با شهرآرا، درباره حواشی حضور ظریف در مجلس و رویکرد مجلس درباره دولت گفت: «به نظر من، جلسه یکشنبه، ۱۵ تیرماه به لحاظ اخلاقی جلسه خوبی نبود. انتظار ما آن بود که برخی نمایندگان و بهخصوص نمایندگان خراسانرضوی با اخلاق بهتری برخورد و دیدگاههای منطقی خود را با ادبیات مناسبتری بیان کنند. درمجموع باید گفت مجلس مصمم است که اگر دولت روش خود را در حل مشکلات مردم اصلاح کند، با دولت در این راستا تعامل کند. اما اگر قرار باشد در بر پاشنه کنونی بچرخد و فشار بر روی مردم بیشتر شود، طبیعتا مجلس به این جمعبندی خواهد رسید که فشارهای موجود، خارج از تابآوری مردم خواهد بود و باید به هر شکل این روند متوقف شود. درنتیجه اتفاقات آینده به این وابسته است که دولت چگونه خواستهها و انتظارات مجلس در این زمینه را پاسخ میدهد.»
ترقی همچنین در پاسخ به این سؤال که پرسش از وزرا و رئیسجمهور تا چه میزان میتواند در عبور از مشکلات کنونی راهگشا باشد، گفت: «مشکل تنها وزرا نیستند، بلکه مشکل، سیاستهایی است که در دولت بهکار گرفته میشود و گاه بر وزرا هم تحمیل میگردد. اگر تصمیمهای گرفتهشده مبتنیبر نظرهای کارشناسانه باشد، خسارات ناشی از آن تصمیمها کمتر خواهد بود. مجلس در طرح پرسش از رئیسجمهور، این باب را خواهد گشود که رئیسجمهور خود بیاید و مستقیم با نمایندگان و مردم سخن بگوید و توضیح دهد که چرا وضعیت چنین است و نتوانسته است وعدههای خود را عملی کند. پس از توضیحات رئیسجمهور، نمایندگان میتوانند تصمیم نهایی را درباره آینده بگیرند».
این فعال سیاسی در پاسخ به این پرسش که آیا رفتوآمد مکرر هیئتدولت با توجه به عمر باقیمانده از دولت و بحرانهای کنونی، سبب هرز رفتن انرژی دولت نمیشود، گفت: «یکی از دغدغههای کنونی، این است که بیاطلاعی مردم از مشکلات کشور و توضیح ندادن مسئولان درباره دلایل این مشکلات، به یک اعتراض عمومی تبدیل شود، بنابراین فرصتی که مجلس برای رئیسجمهور پدید آورده است، برای این است که رئیسجمهور مجبور شود علل و عوامل مشکلات را برای مردم توضیح دهد. اگر توضیحات رئیسجمهور درباره علل مشکلات برای نمایندگان قانعکننده باشد، طبیعتا مردم هم قانع خواهند شد. اما اگر نمایندگان قانع نشوند، نشان میدهد که یا روشهای دولت غلط بوده است یا تصمیمهایی که میگیرد، خردمندانه و باتدبیر نیست و درنتیجه باید بهسمت اصلاح این تصمیمها و روشها رفت».
ترقی همچنین درباره اینکه چرا برخی نمایندگان مجلس در تلاشند که همه مشکلات کنونی ناشی از بحرانهای موجود را به پای دولت بنویسند، معتقد است که «با این پرسش و پاسخها همهچیز برای مردم شفاف میشود. مردم از کلیت نظام، نارضایتی ندارند و آنچه اکنون منجر به افزایش نارضایتی آنها شده است، بیشتر همین تصمیمگیریهای اجرایی و روشهای غلطی است که منجر به افزایش فشار بر مردم میشود.
البته دولت هم قطعا استدلالهایی برای دفاع از عملکرد خود دارد و تا حد توان برای برطرف کردن مشکلات مردم اقدام کرده است و نمیتوان گفت دولت هیچ کاری نکرده است. اما با علم به مشکلات کنونی، دولت باید پاسخگو باشد. بهعنوان مثال کارشناسان معتقدند اگرچه دولت نتوانسته است بهسبب تحریمها درآمد پیشبینیشده مدنظرش را کسب کند، با ۸۲۵ هزار میلیارد سرمایهگذاری مردم در بورس و کسب درآمد مالیاتی حاصل از آن، دولت چندبرابر بیشتر از حوزههای دیگر که از آنها مالیات اخذ میکرده، توانسته است درآمد داشته باشد و آنطور که گفته میشود، برای حل مشکلات مردم، دستش خالی نیست.»