گفت‌وگو با کوثر داوودی، نوجوان برتر جشنواره‌ی فیزیک بین‌المللی «جایزه‌ی مصطفی»
کوثر داوودی ۱۴سال دارد و با تلاش و پشتکار توانسته است استعدادها و علایق خود را کشف و دنبال کند. با او گفت‌وگویی داشته‌ایم که می‌خوانید.
شبنم کرمی - آدم‌ها هرقدر زودتر بتوانند استعدادها و علایق خود را کشف و دنبال کنند، زودتر هم به لذّت پیروزی دست می‌یابند.
دوران کودکی و نوجوانی که کمترین بار مسئولیّت را بر دوش داریم و بزرگ‌ترها هم ما را در رسیدن به آرزوهایمان یاری می‌کنند، بهترین فرصت برای دست یافتن به توانایی‌های دوست‌داشتنی ماست.
کوثر داوودی که ۱۴ سال دارد و در مدرسه‌ی امام‌رضا(ع) درس می‌خواند، با تلاش و پشتکار توانسته است از هشت‌سالگی استعدادهایش را بشناسد و گام‌های نخست پیروزی را در این راه بردارد.
با او گفت‌وگویی داشته‌ایم که می‌خوانید.
موفّقیّت از چه زمانی برایت معنی پیدا کرد؟
وقتی بچّه بودم، پدرم برایم قصّه می‌گفت و مادرم کتاب می‌خواند.
با همین روش، من هم پس از مدّتی، پیش از اینکه به مدرسه بروم، این توانایی را پیدا کردم که بتوانم با خلق شخصیّت‌های مختلف قصّه بگویم.
در همان زمان که چهارساله بودم، مادرم هرشب برایم آیةالکرسی می‌خواند که مدّتی بعد متوجّه شد، من نیز با او همراهی می‌کنم و آیات را زمزمه می‌کنم.
در کودکی سوره‌های مختلف و اشعار را حفظ می‌کردم و برای دیگران می‌خواندم و مرا تشویق می‌کردند که باعث ترغیب بیشترم به کسب موفقیت شد.
این مسیر چه‌گونه دنبال شد؟
نخستین‌بار در کلاس اوّل در همایش ورزشی مدرسه در رشته‌ی ژیمناستیک موفّق شدم و جایزه گرفتم.
کلاس دوم که بودم، با همراهی پدرم به یک پژوهش‌سرا رفتم و فعّالانه در برنامه‌ها شرکت کردم که برایم خیلی مفید بود.
در آن دوران، کلاس‌های روباتیک، هوافضا، نجوم، آزمایش‌های خلّاق فیزیک، زیست و شیمی، نقّاشی، آزمایش‌های دوست‌داشتنی و کلاس‌های مختلف دیگری را گذراندم.
کلاس چهارم از طریق پژوهش‌سرا متوجّه برگزاری مسابقه‌ای بین‌المللی به نام «جایزه‌ی مصطفی» در زمینه‌ی فیزیک شدم.
این مسابقه به گونه‌ای است که هرسال با نام یک دانشمند برگزار می‌شود و سال اوّل به نام ابن‌هیثم بود که درباره‌ی نور مطالعه می‌کرد. بنابراین شروع به مطالعه درباره‌ی نور کردم و یک آزمایش خلّاق به ذهنم رسید.
در جشنواره شرکت کردم و جزو 100 شرکت‌کننده‌ی اوّل از سراسر دنیا و نفر اوّل استان در این مسابقه جهانی شدم. در تهران از من به عنوان کوچــــک‌ترین شرکت‌کننــــده تقدیر شد و از حجاب کاملم هم تعریف کردند.
همه‌ی این‌ها مرا به تلاش بیشتر تشویق کرد. این مسابقه سالانه برگزار می‌شود.
در دوره‌های دوم و سوم شرکت کردم امّا پذیرفته نشدم و برای دوره چهارم تقریبا امیدم را از دست داده بودم امّا با تشویق خانواده، شروع به تحقیق کردم و 4 فیلم درباره‌ی آتش، مغناطیس، چرخ‌دنده و میل‌لنگ و قایقی با موتوری خاص ارسال کردم و در سال ۹۹ در این جشنواره جهانی دوباره جزو ۱۰۰ نفر برتر پذیرفته شدم.
از سایر توانایی‌ها و موفّقیّت‌هایت بگو.
از کلاس دوم دوره‌های شنا را آغاز کردم و در کلاس پنجم در مسابقات شنا شرکت کردم.
با وجود تلاش بسیار زیادم، برنده نشدم و این شکست برایم خیلی سخت و باورنکردنی بود. آن روز خیلی گریه کردم و حتّی نتوانستم مدرسه بروم، امّا ناامید نشدم.
تلاشم را ادامه دادم و دوره‌های شنا را تکمیل کردم. قصد داشتم دوره‌های مربّیگری شنا را بگذرانم که به دلیل همه‌گیری کرونا، هنوز موّفق نشده‌ام.
کلاس دوم در مسابقات قصّه‌گویی شهرستان تربت‌حیدریّه مقام دوم را کسب کردم. کلاس چهارم هم رتبه‌ی اوّل شهرستان در حفظ جزء ۳۰ قرآن را به دست آوردم.
کلاس پنجم در مسابقات احکام مقام اوّل را کسب کردم. الان هم که سال نهم هستم، در منطقه، رتبه‌ی اوّل مسابقات احکام را دارم.
در پژوهش‌سرا مسابقات روباتیک برگزار شد و در این مسابقه در قسمت روبات فوتبالیست توانستم مقام اوّل را به‌دست بیاورم.
کلاس هفتم در المپیاد علوم در مرحله اول قبول شدم و در کلاس هشتم در المپیاد ادبیّات رتبه آوردم. دوره‌های اسکیت نمایشی، شطرنج، ژیمناستیک و تکواندو را هم گذرانده‌ام.
برای آینده چه چشم‌اندازی داری؟
هدفم از این تلاش‌ها رسیدن به بالاترین سطوح علمی و کمک به خودکفایی کشورم است.
معتقدم نباید از تلاش خسته شد. در این راه، پدر و مادرم مانند 2 بال، مرا تا قلّه‌ی پیروزی هدایت کرده‌اند. از معلّمان و مربّیانم به‌ویژه خانم نشاط هم بابت پیگیری‌ها و همراهی‌هایشان سپاسگزارم.