گفت‌وگو با پرنیان روانخواه، قهرمان شنای هنری کشور

شبنم کرمی | شهرآرانیوز؛ راستش دست‌کم به عمر نسل ما و پدرمادرهایمان چنین تجربه‌ای قد نمی‌دهد که مدرسه‌هایی که یک روز اعلام ناگهانی تعطیلی‌اش به دلیل بارش برف و این اواخر آلودگی هوا آرزویمان بود یکباره ماه‌ها تعطیل شود و درس خواندن هم به این روش عجیب با دیدن چهره‌ی معلّم‌ها از پشت صفحه‌ی گوشی‌های هوشمند و تبلت و لپ‌تاپ انجام شود.

 

شیطنت‌های قدیمی در کلاس درس و مدرسه هم جایشان را به بازیگوشی‌های مجازی داده‌اند. امّا آنچه حقیقت دارد این است که زمان و همه‌ی توانمندی‌های دوران نوجوانی و کودکی در حال گذرند و اگر به بهانه‌ی قرنطینه و همه‌گیری کرونا و خانه‌نشینی و تحصیل مجازی و ... این دوران سراسر فرصت برای رشد و بالندگی را از دست بدهیم، جز حسرت چیزی دستمان را نمی‌گیرد.

 

پرنیان روانخواه دانش‌آموز کلاس هشتم و سیزده‌ساله است. ظاهری آرام دارد و کم‌حرف به نظر می‌رسد. او نایب‌قهرمانی و قهرمانی شنای هنری را در ۲ سال متوالی در کارنامه موفّقیّت‌های خود دارد. با این ورزشکار موفق ۱۳ ساله به مناسبت موفّقیّت‌ها و حال و هوایش در این روز‌های کرونایی گفت‌وگویی داشتیم که هم اینک می‌خوانید.

مادرم بنا به حدیثی از حضرت محمّد (ص) معتقد است که من و برادرم باید فنون شنا را بدانیم؛ بنابراین من شنا را از پنج‌سالگی و در استخری در نزدیکی خانه‌مان آغاز کردم و ۴ رشته‌ی کرال سینه، کرال پشت، قورباغه و پروانه را فرا گرفتم. مربّی‌هایم در آن دوران به مادرم از استعداد من در شنا گفتند و توصیه کردند که مرا برای اصلاح تکنیک، در مدرسه‌ی شنا ثبت‌نام کند. از همان طریق در برخی مسابقات شنای سرعت محلّی شرکت می‌کردم. نخستین‌بار هم در رشته‌ی کرال پشت موفّق به دریافت مدال نقره در سطح شهرستان مشهد شدم. در همان روز‌ها و پس از ۶ سالی که در رشته‌ی شنا در حال تمرین و تلاش بی‌وقفه بودم، مربّی‌مان رشته ورزشی «سینکرونایز» یا همان شنای هنری را که ترکیب حرکاتی منظّم و نمایشی از ژیمناستیک و شناست به ما معرّفی کرد که خیلی علاقه‌مند شدم و بیشتر سعی خود را در این رشته متمرکز کردم. از آنجا که موفّقیّت در این رشته به انعطاف بدنی زیادی نیاز دارد، همراه بچّه‌های تیم و با هماهنگی مربّی‌هایم، هم‌زمان کلاس ژیمناستیک نیز می‌رفتیم.

 

ما ۳ سال پی در‌پی در مسابقات «جام شنای هنری کشور» شرکت کردیم. اوّلین سالی که تیم ما با عنوان «اندیشه‌ی خراسان رضوی» برای مسابقات کشوری اعزام شد، کاپ سومی مسابقات را به‌دست آورد. سال ۹۷ موفّق به کسب مدال نقره و مقام دومی شدیم. سال ۹۸ نیز با قهرمانی در این رشته، موّفق به دریافت مدال طلا و کاپ شدیم.

 

هر موفّقیّتی در زندگی به انسان انگیزه تازه‌ای می‌دهد. باید بگویم که برای به دست آوردن این مقام ورزشی تلاش بسیار زیادی کردم. سال پیش که کلاس هفتم بوده و تازه وارد مقطع تحصیلی جدیدی شده بودم، درس‌هایم سنگین‌تر شده بود. هرروز که ساعت ۲ بعدازظهر از مدرسه برمی‌گشتم، پس از یک ساعت کلاس ژیمناستیک، همراه تیم، بین دو تا گاهی پنج شش ساعت در حال تمرین در استخر بودم. بعد از آنکه به خانه می‌آمدم، با وجود خستگی زیاد، پس از پرداختن به کار‌های بهداشتی لازم، تا نیمه‌شب تکالیفم را انجام می‌دادم و درس می‌خواندم. همه‌ی این سال‌ها چند ماه با همین شدّت تمرین داشتیم. علاوه بر این، خودم را برای المپیاد ادبیّات ناحیّه هم آماده می‌کردم که به لطف خدا و همراهی پدر و مادر و معلّم و مربّی‌هایم و با تلاش بسیار زیاد خودم، علاوه بر قهرمانی در ورزش، در المپیاد ادبیّات هم مقام سوم را به دست آوردم. معدّل کلّم در مدرسه نیز ۵/۱۹ شد.

 

من هم مانند هم‌سالانم به‌ندرت از خانه خارج می‌شوم مگر اینکه لازم باشد. نمی‌شود گفت این خانه‌نشینی در سستی و کرختی فرد بی‌تأثیر است، امّا همه‌ی تلاشم را کرده‌ام که کمترین اثر منفی را از این وضعیّت بگیرم. متأسّفانه بلافاصله پس از آخرین مسابقاتمان به دلیل کرونا استخر‌ها تعطیل شدند و از اسفند دیگر داخل آب نرفته و تمرینی نداشته‌ام. امّا به لطف و پشتیبانی مربّی‌های خوبمان خانم‌ها عسل و غزل خاتمی، در این چند ماه، هرروز چالش‌های بدن‌سازی داشته و روزی دست‌کم یک ساعت برای حفظ آمادگی جسمانی و انعطاف بدنی از طریق فضای مجازی تمرین داریم. با این حال، آرزو می‌کنم خیلی زود تجربه‌ها و خاطرات شیرین مسابقات و تمرین‌هایمان تکرار شوند.

 

به پیشنهاد مادر و پدرم نزد استاد، آموزش گیتار می‌بینم و سعی می‌کنم از تهدید خانه‌نشینی، فرصتی ایجاد و برای فراگیری این هنر نو استفاده کنم. هم‌چنین درس‌هایم را در همان قالب مجازی به جد دنبال می‌کنم تا معلومات و نمراتم را در سطح بالا حفظ کنم. در فرصت باقی‌مانده هم کتاب‌های غیردرسی مانند رمان‌های قدیمی و جدید، نثر‌های متون کهن و گاهی اشعار حافظ مطالعه می‌کنم. گاهی با کمک یا راهنمایی مادرم کیک و دسر‌های ساده درست و در آشپزی و بعضی کار‌های خانه به او کمک می‌کنم. با برادرم که ۸ سال دارد بازی‌های فکری مانند شطرنج یا فوتبال‌دستی انجام می‌دهم. گاهی هم در محوّطه‌ی سبز مجتمعمان همراه هم و با حضور پدرم فوتبال و والیبال بازی می‌کنیم یا دوچرخه‌سواری می‌کنیم. تماشای برخی انیمیشن‌ها را هم دوست دارم. در کنار همه‌ی این‌ها، سعی در یادگیری ۲ زبان انگلیسی و ترکی هم از برنامه‌های دیگرم هستند؛

 

ورزش حرفه‌ای من انواع شناست که برای حفظ آمادگی به استخر نیاز دارد. بسیاری از سالن‌های ورزشی باز هستند، امّا با اینکه می‌گویند کرونا از آب منتقل نمی‌شود، از ابتدای شیوع کرونا استخر‌ها تعطیل شده‌اند و ما حدود ۹ ماه است تمرین آبی نداشته‌ایم. از هیئت شنای استان تقاضا دارم دست‌کم تعداد محدودی استخر برای تمرین قهرمانان رشته‌های آبی در نظر بگیرند تا زحمت‌های چندین ساله‌ی ما به‌هدر نرود.