کیارش پُردل، ۹ سال و ۹ ماه دارد و توانایی‌های خود در ریاضی را خیلی زود کشف کرده است.
شبنم کرمی- گاهی برای یاد گرفتن یک هنر، حرفه یا دانش باید تلاش بیشتری از همکلاسی‌هایمان داشته باشیم.
شاید بگویید: «این‌جوری که نمی‌شود! این عادلانه نیست. چرا باید تلاش بیشتری کنم؟» ممکن است موضوع عادلانه به‌نظر نرسد، اما باید این قضیه را بپذیریم که در عوض، ما هم در موضوع دیگری از سایر دوستانمان موفق‌تر هستیم و آن‌ها باید آنجا تلاش بیشتری داشته باشند.
در کل نباید فراموش کنیم که حاصل جمع کشف یک استعداد خوب به کمک بزرگتر‌ها با تلاش بچه‌ها برای رسیدن به قله‌های پیروزی، نتیجه‌ای بسیار درخشان دارد.
کیارش پُردل، ۹ سال و ۹ ماه دارد و دانش‌آموز دبستان سماء گلبهار است. او توانایی‌های خود در ریاضی را خیلی زود دریافته و تاکنون موفق به کسب سه مدال رنگانگ بین‌المللی در این رشته شده است.
گفت‌وگوی ما با کیارش را می‌خوانید.
نخستین بار کی و چگونه استعداد خود را شناختی؟
به‌گفته مادرم از وقتی توانستم مداد را در دست بگیرم اشکال هندسی را می‌کشیدم، سپس خواندن ساعت را به راحتی یاد گرفتم و کتاب‌های سودوکو را حل می‌کردم.
در پایه سوم، معلمم سر کلاس ریاضی متوجه شد که مسائل را خیلی سریع حل می‌کنم و به مادرم پیشنهاد داد تا در آزمون‌های المپیاد شرکت کنم.
چرا و چگونه به ریاضی علاقه‌مند شدی؟
به‌نظرم توانایی در حل ریاضی یک استعداد ذاتی است که خداوند به من عطا کرده است که از این بابت خوشحال و شکرگذارم و تلاش می‌کنم از این استعدادم بیشترین استفاده را بکنم.
مامانم همیشه به من می‌گوید: «اگر خداوند می‌خواست در قالب یک انسان قرار گیرد حتما ریاضی‌دان بود. همه ابعاد زندگی ما پر از اعداد است، حتی زبان قرآن ریاضی است و قرار گرفتن در راه ریاضی تو را به خدا هم نزدیک می‌کند.»
دوست دارم فقط به آنچه دوست دارم برسم و وقتی مسائل ریاضی را تمرین می‌کنم بهترین لحظات زندگی‌ام هستند.
الگوی من در این راه بانو مریم میرزاخانی است و دوست دارم مانند او در ریاضی یک انسان خاص باشم.
تاکنون چه موفقیت‌هایی کسب کرده‌ای؟
نخستین آزمونی که شرکت کردم در سال ۱۴۰۰ و المپیاد ساسمو (SASMO) آسیایی بود که با توجه به اینکه با سوالات این المپیاد چندان آشنا نبودم توانستم مدال برنز را کسب کنم.
مرحله بعد از ساسمو، المپیاد سیموک (SIMOC) بود که در مرحله تیمی مدال نقره دریافت کردم، پس از آن در آزمون دانشگاه ایلینویز آمریکا (AMO) شرکت کردم و در این آزمون هم مدال برنز کسب کردم.
این مسابقات در سطح بسیار بالایی بود و دانش‌آموزان زیادی از کشور‌های آسیایی و آمریکا در آن شرکت داشتند.
همزمان با آزمون‌های ریاضی، در مدرسه هم در رشته حفظ جزء ۳۰ قرآن شرکت کردم و مقام برتر را به‌دست آوردم.
از سایر تلاش‌ها و دوست‌داشتنی‌هایت برایمان بگو.
به حل مسائل ریاضی خیلی علاقه دارم و در این کار از فرمول استفاده نمی‌کنم. البته این روز‌ها کلاس فوتبال هم می‌روم و اوقات فراغتم را در باشگاه می‌گذرانم.
به آسمان وکهکشان هم خیلی علاقه دارم و یک ماکت با موضوع «چرخش ماه در ۳۰ روز» هم ساخته‌ام که برای شرکت در «سومین دوره مسابقات نجوم پژوهش‌سرا‌های دانش‌آموزی کشور» به مسابقه ارسال شده است.
البته تاکنون در هیچ کلاسی ثبت‌نام نکرده‌ام و در خانه در کنار مادرم مسائل ریاضی را حل می‌کنم. اما اگر موسسه «اردوش» که نماینده سنگاپور برای مسابقات است کلاسی برای رفع اشکال بگذارد شرکت می‌کنم.
چه کسانی و چه چیزی را در پیروزی خود موثر می‌دانی؟
مادرم همیشه از اینکه من توانسته‌ام استعدادم را پیدا کنم و در همان مسیر حرکت کنم خیلی راضی و خوشحال است.
در ابتدای راه هستم اما از اینکه تاکنون در آن خوب پیشرفت کرده‌ام و مادرم از من راضی است خیلی خوشحالم. امیدوارم دوستانم هم علایق خود را پیدا کنند و از زندگی لذت ببرند.
پدر و مادرم همیشه مرا حمایت کرده و به من افتخار می‌کنند که از این موضوع انرژی و انگیزه بیشتری برای تلاش و پیروزی می‌گیرم و از این بابت از آن‌ها سپاسگزارم.