ما مطمئنیم این خط خون نه سال ۱۴۰۴ شروع شده است، نه سال ۱۳۵۹ و نه حتی سال ۶۱ هجری قمری. حق نه با شهادت امام حسین (ع) فراموش شد و نه با شما تمام خواهد شد.

«امیرحسین شیخ‌هادی» جوانی با آرزوی شهادت بود که درحالی‌که می‌توانست در نقطه‌ای امن خدمتش را ادا کند، داوطلبانه دورترین مرز سیستان‌وبلوچستان را انتخاب کرد. یک سال پس از شهادتش، روایت مادر از رؤیاها، نشانه‌ها و دلتنگی‌هایش تصویر تازه‌ای از راه و مرام این مرزبان جوان آشکار می‌کند.

هفت روز وعده‌ای بود که هفت سال طول کشید؛ هفت سالی که دکتر سیدعلی‌اکبر حسینی‌پویا در اسارت نیرو‌های بعثی گذراند و همسرش، مریم شهپر، با صبر و وفاداری مثال‌زدنی چشم‌به‌راه او ماند.

مادر شهید مدافع حرم سید احمد جعفری این روز‌ها خانه کوچکش را با قاب‌های پسرش پر کرده؛ پسری که به‌گفته خودش «دردانه مادر» بود و جوانی‌اش را برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) گذاشت و رفت؛ برای همیشه.

«آن هجده ماه و هفت روز» نه فقط خاطرات یک امدادگر جوان است، که روایت مادرانه‌های دخترانی است که در سخت‌ترین روز‌های جنگ، جای مادرانِ دور از جبهه برای رزمندگان می‌ایستادند.

پرستاری که روزهای آتش و خون را در دزفول تجربه کرده، پس از سال‌ها از شبی می‌گوید که ده‌ها مجروح در راهروها ناله می‌کردند و عکسی ثبت شد که بعدها نماد فداکاری زنان امدادگر شد؛ زنانی که امنیت امروز را با شب‌های بی‌خوابی و رنج خریدند.

روایت زندگی زنی که سال‌ها پرستار زخم‌های همسر جانبازش بوده است.

گفت‌و‌گو با «فاطمه فکوریحیایی»، زنی که هنوز هم مبارزه را زندگی می‌کند.

سوسنگرد بوی دود می‌داد و باروت. سرتاپای عروس و داماد جوان پر از خون بود! گرمای نفس‌های حبیب که داشت کم‌کم سرد می‌شد، خدیجه خودش را برای اسارت آماده کرد...

همسر شهید اقتدار «موسی آقاپور» از داستان زندگی کوتاه اما پرمعنای آن‌ها، از عشق، ایمان و دلتنگی‌های بی‌پایان روایت می‌کند.