«روشنایی شب» عنوان یک سریال تلویزیونی است که این روز‌ها به کارگردانی احمد معظمی مراحل تصویربرداری خود را پشت سر می‌گذارد.

«ابریشم‌باف» نخستین کتاب از یک سه‌گانه آیینی–تاریخی است که با محوریت نقش زنان نوغان، روایتی متفاوت از روز‌های منتهی به شهادت امام رضا (ع) ارائه می‌دهد؛ روایتی که با تلفیق تاریخ، درام و نگاه چندصدایی، مخاطب را به دل خراسان قرن‌های نخست هجری می‌برد.

لاله اسکندری از آن دسته بازیگرانی است که نگاهش به این حرفه، نه شهرت‌طلبانه و بر اساس عطش دیده شدن، بلکه بر پایه استقبال از تجربه‌های جدید و نقش‌آفرینی به‌عنوان بخشی از یک کل منسجم و اثرگذار بنا شده است.

رابطه مادر و فرزند، امن‌ترین پیوند انسانی است؛ اما اگر این امنیت مخدوش شود، زخم آن تا بزرگ‌سالی باقی می‌ماند. کتاب «مادری که کم داشتم» با نگاهی روان‌درمانگرانه، به رنج کودکانی می‌پردازد که در سایه بی‌توجهی، طرد یا آسیب عاطفی مادرانه رشد کرده‌اند و اکنون به دنبال راهی برای التیام خود هستند.

سقط جنین از آن موضوعاتی است که سینما معمولاً بااحتیاط به آن نزدیک می‌شود؛ گاه در حاشیه روایت‌ها و گاه در قالب چند سکانس گذرا. با این حال، آنجاکه سینما جسارت ورود مستقیم به این مسئله را داشته، توانسته مخاطب را با یکی از پیچیده‌ترین انتخاب‌های اخلاقی و انسانی روبه‌رو کند.

بلاگری برای بعضی شغل است و برای بعضی دردسر؛ مسیری که از تولیدمحتوا شروع می‌شود و گاهی به ازدست‌رفتن حریم خصوصی، روابط خانوادگی و امنیت شغلی می‌رسد. این گزارش نگاهی دارد به تجربه بلاگر‌هایی که زندگی‌شان میان دیده‌شدن و قضاوت‌شدن معلق مانده است.

نمایشگاه انفرادی عکاسی فاطمه حسنی با عنوان «خاک جان» در نگارخانه اشراق مشهد میزبان علاقه مندان است.

زهرا داوری، سال‌هاست که جهان کلماتش را با دنیای کودکان و نوجوانان گره زده است؛ جهانی که در آن خواب و خیال و واژه‌ها کنار هم نفس می‌کشند.

کتاب «آن شهر شاید!» نخستین اثر داستانی الهه علیخانی است؛ مجموعه‌ای از چهار روایت به‌هم‌پیوسته که در شهری کوچک و پررمزوراز می‌گذرد و پرده از زندگی زنانی برمی‌دارد که برخلاف ظاهر ساده‌شان، نگاهی عمیق‌تر و باشکوه‌تر به جهان دارند؛ زنانی که جامعه برچسب «جنون» به آنان زده، اما صدای روایتشان حقیقت دیگری را آشکار می‌کند.

درباره مکرمه قنبری، زنی که در 67 سالگی با نقاشی‌هایش، رنگی تازه به جهان هنر بخشید.