به گزارش شهرآرانیوز؛ شیوا ابراهیمی اظهار کرد: کمک به همسر در خانه، تنها به معنای جابهجایی وسایل یا شستوشوی ظروف نیست، بلکه این مشارکت در برگیرنده مفاهیمی گستردهتر مانند درک متقابل، همدلی، حمایت روانی، رفتارهای قدردانانه و ارتقاء عزت نفس متقابل است؛ این نوع تعامل نهتنها به استحکام پیوند زناشویی میانجامد، بلکه به افزایش رضایت زناشویی، صمیمیت و احساس تعلق خاطر میان زوجین نیز کمک میکند.
وی با اشاره به اینکه یکی از مهمترین پیامدهای مثبت این نوع مشارکت، تأثیر آن بر تربیت فرزندان، بهویژه پسران است، ادامه داد: پسران، پدران خود را بهعنوان نخستین الگو برای یادگیری نقشهای جنسیتی در جامعه میبینند و اگر کودکی مشاهده کند که پدر با احترام و مسئولیتپذیری در امور منزل مشارکت دارد، به احتمال زیاد او نیز در آینده نگرشی مثبت نسبت به این رفتار پیدا خواهد کرد و آن را تکرار خواهد کرد.
این مشاور روانشناختی افزود: این الگوپذیری رفتاری، یکی از مؤثرترین روشهای انتقال فرهنگ مسئولیتپذیری و برابری جنسیتی در جامعه است.
ابراهیمی با تاکید بر اینکه برای تغییر نگرشهای عمیق فرهنگی باید از آموزشهای اولیه دوران کودکی آغاز کرد، یادآور شد: آموزش مشارکت در امور منزل به پسران، همانقدر اهمیت دارد که آموزش مهارتهای زندگی به دختران، لذا اگر از همان دوران کودکی به پسران مسئولیتپذیری، همدلی و کار گروهی آموزش داده شود، باورهای نادرست درباره مردانگی و تقسیم وظایف جنسیتی بهتدریج رنگ میبازد.
وی بیان کرد: مشارکت مردان در امور منزل، یک ضرورت انسانی و اخلاقی در دنیای امروز است که این مشارکت نهتنها سبب تحکیم روابط میان زوجین و ایجاد فضای عاطفی مثبت در خانه میشود، بلکه بستر مناسبی برای تربیت فرزندانی مسئول، برابرگرا و مهربان فراهم میسازد که این مسیر البته نیازمند فرهنگسازی، بازنگری در باورهای قدیمی و ایجاد الگوهای مثبت رفتاری در خانواده و جامعه است.
منبع: ایسنا