مرگ یک مادر، دنیای پسری نوجوان را چنان فروریخت که زندگی برایش بی‌معنا شد. این تراژدی یک اتفاق ناگهانی نبود؛ نتیجه سال‌ها تربیت گلخانه‌ای و وابستگی عاطفی افراطی بود. قصه سعید فقط یک خبر تلخ نیست؛ هشداری جدی درباره شیوه‌های فرزندپروری امروز ماست.

خیلی از ما هنوز جرئت نکرده‌ایم روی تخت اهدای خون دراز بکشیم و بگوییم: «من آماده‌ام!»، اما زنانی هستند که سال‌هاست با هر قطره خون خود، جان دیگران را نجات می‌دهند.

فعالیت‌های هنری و شناختی کودکانه تنها سرگرمی نیستند بلکه نوعی سرمایه‌گذاری بر آینده ذهنی و شخصیتی کودکان به شمار می‌آیند.

مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی گفت: در برخی موارد، فرزندپذیری بدون طی مراحل رسمی انجام می‌شود و خانواده از طریق واسطه‌ها، راوی‌ها یا ارتباطات غیرقانونی، کودکی را به سرپرستی می‌گیرد.

تعدادی از مادران کارمند، با ارائه اطلاعیه رسمی، از سوی مدیران واحد‌های اداری خود با جمله‌ای کوتاه روبه رو شدند: «این اطلاعیه به ما ابلاغ نشده است. باید در محل کار حضور داشته باشید.»

مسئول طرح «نفس» از تحقق شبکه‌ای گسترده برای حمایت از مادران در معرض سقط و نجات جان هزاران جنین خبر داد.

متخصصان آموزشی معتقدند بهره‌گیری صحیح از کلاس‌های آنلاین و آفلاین، می‌تواند از افت تحصیلی جلوگیری کرده و بازده یادگیری را تا حد قابل توجهی افزایش دهد.

فکر می‌کنم به تیتر خبرگزاری.‌ ای کاش همین روز‌ها با همان تیتر درشت نارنجی نوشته باشد «مشهد در انتظار موج تازه‌ای از باران‌های پاییزی» و بعد زیرش هشدار داده باشند که احتمال وقوع سیلاب و آب‌گرفتگی معابر وجود دارد.

پژوهش‌ها نشان می‌دهند استرس می‌تواند حس چشایی را تا ۳۰ درصد کاهش دهد.

در دنیای امروز، مادری فقط رسیدگی به کار‌های تکراری روزانه نیست. هر کودک، بسته به سن و مرحله رشدی‌اش، مادر متفاوتی می‌طلبد؛ مادری که بداند نیاز یک سه‌ساله با یک هفت‌ساله و یک نوجوان تفاوت دارد. با این حال بسیاری از مادران در میان انبوه کتاب‌ها و دستورالعمل‌های تربیتی، سردرگم می‌شوند و از اصل تربیت فاصله می‌گیرند.