به گزارش شهرآرانیوز، مشارکت والدین به این صورت تعریف شده است: «مشارکت والدین در همه وجوه آموزش یک کودک و پیشرفت او از زمان تولد تا بزرگ‌سالی، و اذعان به اینکه والدین اولین انسان‌های اثرگذار بر زندگی فرزندانشان هستند.» اولین انسان‌های اثرگذار بر زندگی فرزندان خود بودن شاید خیلی ترسناک باشد.
تصور اینکه به عنوان والدین مسئول سلامت اجتماعی، روانی، احساسی و جسمی فرزندانتان باشید بار سنگینی بر دوشتان خواهد گذاشت. تعجبی ندارد که بسیاری از والدین از فکر کردن به این موضوع احساس آشفتگی و اضطراب می‌کنند و خود را برای آموزش فرزندانشان خارج از کلاس‌های درس فاقد صلاحیت می‌دانند، اما تحقیقات نشان می‌دهند مشارکت هرچه بیشتر والدین حلقه‌ای حیاتی در زنجیره پیشرفت دانش‌آموزان و توانایی آن‌ها برای یادگیری مهارت‌های جدید مانند خواندن و نوشتن است.
در برخی کشورها به صورت نمادین از پدرها و مادرهایی که نقش معلم دارند تقدیر می‌شود زیرا معتقدند پدرها و مادرها اصلی‌ترین نقش را در حمایت از‌فرزندانشان برای یادگیری، رشد، پیشرفت و رسیدن به نهایت توانشان دارند. آن‌ها نقش بزرگی در آموزش فرزندان در سال‌های نخست زندگی‌شان دارند. هر کودکی اولین درس‌هایش را در خانه و از والدینش می‌آموزد.
بزرگداشت این روز از سوی مرکز ملی والدین در مقام آموزگار در شهر سنت لوئیس میزوری آغاز شد. این سازمان اولین بار در سال ۲۰۰۱ این روز را به‌عنوان روز والدین در مقام آموزگار نام‌گذاری کرد، مفهومی که خیلی پیش‌تر در دهه ۱۹۷۰ در میزوری شکل گرفت.
آموزگاران متوجه شده بودند که کودکان دوره پیش‌دبستانی خود را با سطوح مختلفی از آمادگی تحصیلی آغاز می‌کنند و این میزان آمادگی چیزی است که بر عملکرد آن‌ها در کلاس درس بسیار اثرگذار است.
از همان ابتدا تصمیم بر این شد که در روز والدین در مقام آموزگار از طریق آگاهی‌رسانی درباره برنامه‌های آموزشی کودکان به گروه‌های محلی از آن‌ها حمایت شود. در این روز، ابزار، منابع و حمایت‌های لازم برای والدین فراهم می‌آید تا بتوانند به طور مؤثر به راهنمایی کودکانشان بپردازند.
این سازمان در برخی موارد با ارائه خدمات برای زنان باردار و خانواده‌هایشان، توانسته است فرزندان آن‌ها را از زمان تولد تا رسیدن به دوره دبستان همراهی کند.
یکی از اهداف کلان این سازمان پیش‌گیری از کودک‌آزاری و کوتاهی و بی‌توجهی به آن‌ها، افزایش آمادگی کودکان برای ورود به مدرسه و موفقیت آن‌ها، توسعه و اجرای برنامه سر زدن به خانه‌ها برای بهبود سلامت و ارتقای شرایط رفاهی خانواده‌های دارای فرزندان خردسال است.
نقش والدین در پیشرفت تحصیلی فرزندانشان در دوره کرونا نیز موید این مطلب است و بسیار پررنگ‌تر شده بود. کووید ۱۹ تغییرات بی‌سابقه‌ای در میزان تأثیر والدین بر آموزش فرزندانشان از پیش‌دبستان تا دبیرستان داشته است.
در دوره‌ای نیز که کرونا با ما بوده است، بسیاری از کودکان و نوجوانان در جاهای مختلف دنیا تحصیلشان را چه به طور فیزیکی، چه مجازی و چه آمیزه‌ای از هردوی آن‌ها دنبال کرده‌اند. این تغییرات سبب شد ارتباط و حمایت بین معلمان، والدین و فرزاندانشان به مسئله‌ای به‌مراتب مهم‌تر از سال‌های گذشته تبدیل شود.
این ویروس باعث شد دست‌کم ۲۰ میلیون دانش‌آموز یک‌باره مجبور شوند خود را با روش‌های جدید آموزش به دور از شبکه حمایتی دوستان خود در مدرسه وفق دهند و مجبور باشند با عوامل حواس‌پرت‌کنی که با آموزش مجازی در خانه همراه است کنار بیایند.
از سوی دیگر، نقش والدین نیز از نقش حمایتی درگذشته پررنگ‌تر و مهم‌تر شده است. آن‌ها نیز یک‌باره به همکاران معلمان تبدیل شدند. بسیاری از والدین گفته اند احساس می‌کردند دوباره پشت میزهای مدرسه نشسته‌اند و دارند فکر می‌کنند چطور به سرعت حساب و دیفرانسیل را یاد بگیرند تا بتوانند به فرزندانشان نیز بیاموزند.
تجربه والدین آموزگار در دوره کرونا باعث تعامل بیشتر والدین با سبک‌های تدریس و معلمان شد که به نظر می‌رسد اگرچه برای والدین و دانش آموزان سخت گذشت، اما نقش آن‌ها را در پیشرفت تحصیلی فرزندان نشان داد و برخی والدین نیز توانمندی‌های خود را در حوزه تدریس کشف کردند.