به گزارش شهرآرانیوز، یکی از این تجربههای زنانه به بانوان پرستاری تعلق دارد که تلخی روزهای سخت هنوز زیر زبانشان است و هرگاه به آن زمان فکر میکنند، بوی خون مشامشان را پر میکند. این بانوان زمانی که احساس کردند میتوانند در رفع نیازی کمک کنند، بدون اینکه خطر حضور در جبهه را در نظر بگیرند، درنگ نکردند. هنوز ناگفتهها از ایثارگری زنان پشت جبهه بسیار است و میشود از آن فیلمها و کتابهایی نوشت که مخاطب را پابهپا در تصویرسازی لحظات نفسگیر آن دوران درگیر کند.
یکی از این افراد، معصومه رضاپور است که -بیشوکم - از اوایل انقلاب در بیمارستان امدادی مشهد فعالیت داشته است و ۶ ماه و ۶ روز نیز در دزفول و زیر سقف آسمانی که گلوله و خمپاره مدام آن را شکاف میدادند به مجروحان جنگی خدمت میکند. او هنوز از کمکرسانی دست نکشیده است و در دهه هفتم زندگیاش، برای درمان، به صورت جهادی به روستاهای محروم و فاقد امکانات میرود.
