مسئولیت مشترک والدین در برابر تربیت فرزندان عزاداری محرم، الگویی از قدرت زن مسلمان را به نمایش می‌گذارد توجه شهید طهرانچی به حوزه زنان و خانواده مبتنی بر جهان بینی الهی بود رواج طلاق، عاملی در تضعیف نهاد خانواده و کاهش فرزندآوری در جامعه حضور ۲۵ بازیکن در دومین اردوی تیم ملی فوتسال بانوان اشتغال زنان، نمادی از موفقیت و سرمایه ای اجتماعی برای خانواده ناترازی بانک‌ها، مشکل مهم شبکه بانکی در پرداخت تسهیلات ازدواج و فرزندآوری نقش کلیدی‌ زنان در فرآیند بازتوانی، حمایت اجتماعی و مراقبت از آسیب‌دیدگان ثبت یک پیروزی دیگر برای تیم ملی بسکتبال زنان ایران رونمایی از جلد دوم کتاب «چله کلمات» با محور اشعار اربعینی شاعران زن حضور پررنگ بانوان ورزشکار ایرانی در بازی‌های جهانی ۲۰۲۵ چنگدو کتاب «جان جهان» دریچه‌ای به دنیای زنان می‌گشاید بلاتکلیفی تیم‌های مدعی برای حضور در فصل جدید رقابت‌های فوتبال لیگ برتر زنان ایجاد فضایی مثبت و پرمحبت در خانواده، یکی از کلید‌های تربیت دختران باحجاب و عفیف بررسی نقش زنان در تربیت دینی کودکان و الگوبرداری از بانوان کربلا حوزه سنی ۷ سال، بیشترین متقاضی برای فرزندخواندگی در کشور کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان در زنان با مصرف به‌اندازه زعفران
سرخط خبرها
روایت شرایط سخت اسارت در زندان‌های اسرائیل از زبان دختر ۱۷ ساله فلسطینی + فیلم

روایت شرایط سخت اسارت در زندان‌های اسرائیل از زبان دختر ۱۷ ساله فلسطینی + فیلم

  • کد خبر: ۳۱۱۸۷۹
  • ۰۲ بهمن ۱۴۰۳ - ۱۲:۲۱
دختر ۱۷ ساله فلسطینی از شرایط سخت و غیرانسانی در دوران اسارت‌اش در زندان‌های اسرائیل روایت می‌کند.

به گزارش شهرآرانیوز؛ دختر ۱۷ ساله فلسطینی، کوچک‌ترین اسیر در میان زندانیان زن فلسطینی بوده و از سختی‌ها، تحقیر‌ها و بی‌رحمی‌هایی که به او تحمیل شده، می‌گوید.

او بیان می‌کند: هر اذیتی به ما میکردند از خشونت‌ها، ضرب‌وجرح‌ها، و حتی تعرض‌ها هیچ‌کس بی‌نصیب نمی‌ماند. شرایط به گونه‌ای بود که هیچ اهمیتی به زندگی و سلامتی ما داده نمی‌شد.

کوچکترین اسیر دختر فلسطینی در زندان‌های اسرائیل ادامه می‌دهد: بسیاری از دختران بیمار می‌شدند، اما حتی دارو‌های ساده هم به آنها داده نمی‌شد. هر وقت از ما کسی را به درمانگاه می‌بردند، فقط برای این بود که بگویند حالش خوب است. خودم در همان زندان دچار علائم سکته و مشکلات قلبی شدم.

او می‌افزاید: این مشکلات ناشی از رفتار‌های غیرانسانی و شرایط بد زندان بود؛ غذا به اندازه کافی وجود نداشت و هیچ اهمیتی به ما به عنوان انسان نمی‌دادند. ما را مثل حیوانات نگه می‌داشتند.

 

 

او یادآور می‌شود: ما تنها یک ساعت در روز اجازه داشتیم از سلول‌ها خارج شویم. در این مدت در یک محوطه کوچک رها می‌شدیم و دوباره به سلول‌ها بازگردانده می‌شدیم. اگر حتی یک قدم اضافه برمی‌داشتیم، مورد توهین و تنبیه قرار می‌گرفتیم. من یک بار به بیمارستان منتقل شدم، در حالی که دست‌هایم با دستبند بسته شده بود. هر بار که می‌خواستم حرکتی انجام دهم، این دستبند‌ها مرا به یاد می‌آوردند که زندانی‌ام. در بیمارستان به آنها گفتم با خانواده‌ام تماس بگیرند، اما جواب‌شان فقط یک کلمه بود: ممنوع/اخ فی الله

منبع: خبر فوری

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.