تدوین اطلس نیاز‌های زنان محلات مختلف مشهد با رویکرد آینده‌پژوهی استفاده از رژیم گیاهخواری مطلق، عامل مهم افزایش خطر شکستگی استخوان لگن در زنان راه‌اندازی بیش از ۳۵۰ گروه روضه‌خوانی توسط بانوان در کشور آموزش مسئولیت‌پذیری به کودکان با تمرکز بر رشد هوش هیجانی آن‌ها بهروزآذر: مشکلات مادران و نوزادان با مشارکت بخش خصوصی حل می‌شود پوسیدگی شدید دندان در کودکان کمتر از ۱۲ سال آموزش مجازی، عامل مهم افت تحصیلی دانش‌آموزان آغاز اردوی تیم ملی والیبال‌نشسته بانوان از ۱۲ اسفند ۱۴۰۳ ضرورت هماهنگی و همکاری بین پدر و مادر در خانواده وجود ۲۵ میلیون زن در سنین کار در کشور کاهش علائم سندروم پیش‌ازقاعدگی با مصرف به‌اندازه یک گیاه دارویی طرزتهیه شیرینی شکلاتی ساده برای عید نوروز + فیلم احتمال بروز اختلال اضطراب جدایی از والدین در کودکان ۳ تا ۱۰ سال سقوط ۵ پله‌ای زنان بسکتبال ایران در رنکینگ فیبا نارضایتی فعالان مد و لباس از نبود نظارت کافی بر برگزاری نمایشگاه‌های لاکچری
سرخط خبرها
روایت شرایط سخت اسارت در زندان‌های اسرائیل از زبان دختر ۱۷ ساله فلسطینی + فیلم

روایت شرایط سخت اسارت در زندان‌های اسرائیل از زبان دختر ۱۷ ساله فلسطینی + فیلم

  • کد خبر: ۳۱۱۸۷۹
  • ۰۲ بهمن ۱۴۰۳ - ۱۲:۲۱
دختر ۱۷ ساله فلسطینی از شرایط سخت و غیرانسانی در دوران اسارت‌اش در زندان‌های اسرائیل روایت می‌کند.

به گزارش شهرآرانیوز؛ دختر ۱۷ ساله فلسطینی، کوچک‌ترین اسیر در میان زندانیان زن فلسطینی بوده و از سختی‌ها، تحقیر‌ها و بی‌رحمی‌هایی که به او تحمیل شده، می‌گوید.

او بیان می‌کند: هر اذیتی به ما میکردند از خشونت‌ها، ضرب‌وجرح‌ها، و حتی تعرض‌ها هیچ‌کس بی‌نصیب نمی‌ماند. شرایط به گونه‌ای بود که هیچ اهمیتی به زندگی و سلامتی ما داده نمی‌شد.

کوچکترین اسیر دختر فلسطینی در زندان‌های اسرائیل ادامه می‌دهد: بسیاری از دختران بیمار می‌شدند، اما حتی دارو‌های ساده هم به آنها داده نمی‌شد. هر وقت از ما کسی را به درمانگاه می‌بردند، فقط برای این بود که بگویند حالش خوب است. خودم در همان زندان دچار علائم سکته و مشکلات قلبی شدم.

او می‌افزاید: این مشکلات ناشی از رفتار‌های غیرانسانی و شرایط بد زندان بود؛ غذا به اندازه کافی وجود نداشت و هیچ اهمیتی به ما به عنوان انسان نمی‌دادند. ما را مثل حیوانات نگه می‌داشتند.

 

 

او یادآور می‌شود: ما تنها یک ساعت در روز اجازه داشتیم از سلول‌ها خارج شویم. در این مدت در یک محوطه کوچک رها می‌شدیم و دوباره به سلول‌ها بازگردانده می‌شدیم. اگر حتی یک قدم اضافه برمی‌داشتیم، مورد توهین و تنبیه قرار می‌گرفتیم. من یک بار به بیمارستان منتقل شدم، در حالی که دست‌هایم با دستبند بسته شده بود. هر بار که می‌خواستم حرکتی انجام دهم، این دستبند‌ها مرا به یاد می‌آوردند که زندانی‌ام. در بیمارستان به آنها گفتم با خانواده‌ام تماس بگیرند، اما جواب‌شان فقط یک کلمه بود: ممنوع/اخ فی الله

منبع: خبر فوری

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.