به گزارش شهرآرانیوز؛ شاید بسیاری از والدین زمان دقیق شروع بی نظمی را در کودکان خود ندانند، اما ناخواسته ممکن است خود شروع کننده یا تقویت کننده آن باشند. برای مثال زمانی که شروع به مرتب کردن اتاق آنها یا جمع کردن وسایلی که ریخته‌اند، می‌کنیم بدون این که بدانیم باعث بی نظمی در آنها می‌شویم. نظم و انضباط رفتاری آموختنی است که نیاز به صبر و حوصله و برنامه دارد. منظم بودن به یکباره در کودکان ایجاد نمی‌شود، بلکه ممکن است عوامل متعددی در ایجاد آن نقش داشته باشند برای مثال وقتی که کودک درحالِ جمع کردن وسیله‌ای بوده، او را مورد توجه و تحسین قرار داده‌ایم.
به جای داد و بیداد یا امر و نهی بی مورد، به او در تمیز کردن اتاق کمک کرده‌ایم. یا در خانه‌هایی که نظم و ترتیب وجود دارد، کودکان از آنجایی که مشاهده کنندگان قوی هستند، با استناد به این الگو به سمت نظم می‌روند.
کودکان از والدین خود تاثیرپذیری زیادی دارند و از آنها تقلید می‌کنند، والدینی که خود اهمیتی به نظم نمی‌دهند و توجهی به آن ندارند، نباید از کودک خود انتظار رعایت آن را داشته باشند، چرا که کودک چیزی را که می‌بیند، تقلید کرده و آن را انجام می‌دهد نه چیزی که می‌شنود. در برخی از مواقع دیگر علت بی‌نظمی کودکان را باید تاثیرات رفتار اطرافیان یا همسالان‌شان دانست. آنها از رفتار خواهر یا برادر بزرگ‌تر یا همسالان خود الگوسازی می‌کنند.
تاکید افراطی بر نظم و امر و نهی زیاد، کودک را خسته می‌کند. همچنین کودکانی که به دست پدر و مادر تنبیه می‌شوند و والدین آنها رفتار‌های مانند کتک زدن، فریاد کشیدن، تنبیه و … را برای کوکانشان به کار می‌برند، بیشتر دچار بی نظمی می‌شوند. تجربه نشان داده است برخی از کودکانی که والدینشان به برقراری نظم حساسیت زیادی دارند، با بی نظمی و شلختگی به والدین خود اعتراض می‌کنند.
منبع: ایسنا