به گزارش شهرآرانیوز، مطالعات نشان می‌دهند که در بیماران مبتلا به سرطان سینه در مراحل اولیه (Stage I-III)، خطر عود بسته به نوع تومور و عوامل خطر فردی متفاوت است. برای مثال، در سرطان‌های گیرنده هورمونی مثبت (ER/PR-positive)، خطر عود در ۲۰ سال ممکن است تا ۳۰ تا ۴۰ درصد باشد، در حالی که درمان‌های مناسب این نرخ را کاهش می‌دهند. پیشگیری از عود نیازمند رویکردی چندجانبه است که شامل درمان‌های کمکی، تغییرات سبک زندگی، نظارت منظم و پشتیبانی روانی می‌شود.
درمان‌های کمکی (Adjuvant Therapies) پس از جراحی اولیه (لامپکتومی یا ماستکتومی) برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقی‌مانده و کاهش خطر عود طراحی شده‌اند. این درمان‌ها بر اساس ویژگی‌های تومور (مانند وضعیت گیرنده‌های هورمونی، HER ۲، یا جهش‌های ژنتیکی مانند BRCA) شخصی‌سازی می‌شوند.
برای سرطان‌های گیرنده هورمونی مثبت (ER/PR-positive)، دارو‌هایی مانند تاموکسیفن یا مهارکننده‌های آروماتاز (لتروزول، آناستروزول) به مدت ۵ تا ۱۰ سال تجویز می‌شوند. مطالعه ATLAS نشان داد که ۱۰ سال درمان با تاموکسیفن خطر عود را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد. در مطالعه MA.۱۷ R، تمدید درمان با لتروزول تا ۱۰ سال، نرخ بقای بدون بیماری را از ۹۱ به ۹۵ درصد افزایش داد. در موارد ضایعات پیش‌سرطانی مانند کارسینوم داکتال درجا (DCIS)، تاموکسیفن پس از جراحی خطر عود در همان پستان را از ۱۹ درصد به ۱۱ درصد (کاهش ۴۸ درصدی) طی ۱۵ سال کاهش می‌دهد. با این حال، مهارکننده‌های آروماتاز ممکن است عوارضی مانند پوکی استخوان و درد مفاصل ایجاد کنند که نیاز به نظارت منظم دارد.
در سرطان‌های HER ۲-positive، دارو‌هایی مانند تراستوزوماب (Herceptin) همراه با شیمی‌درمانی، خطر عود را به طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهند. افزودن مهارکننده‌های CDK ۴/۶ (مانند ریبوسیکلیب) به هورمون‌درمانی در بیماران HR-positive/HER ۲-negative نیز مؤثر است. مطالعه NATALEE نشان داد که ریبوسیکلیب خطر عود را حدود ۲۵٫۲ درصد کاهش می‌دهد (hazard ratio: ۰.۷۴۸). عوارض احتمالی تراستوزوماب شامل مشکلات قلبی است که باید تحت نظر پزشک مدیریت شود.
شیمی‌درمانی کمکی برای بیماران پرخطر (مانند تومور‌های بزرگ یا درگیری غدد لنفاوی) خطر متاستاز را حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد، بسته به ویژگی‌های تومور. پرتودرمانی پس از لامپکتومی خطر عود محلی را در ۱۰ سال از حدود ۲۵ درصد به ۷ تا ۱۰ درصد کاهش می‌دهد. در موارد عود محلی، لامپکتومی مجدد همراه با پرتودرمانی ممکن است بدون افزایش عوارض قابل‌توجه انجام شود.
تست‌های ژنومیک مانند Oncotype DX و MammaPrint به پزشکان کمک می‌کنند تا نیاز به شیمی‌درمانی را ارزیابی کرده و از درمان بیش از حد در بیماران کم‌خطر جلوگیری کنند. همچنین، مدل‌های هوش مصنوعی مانند Deep BCR-Auto با تحلیل تصاویر بافت‌شناسی، خطر عود را پیش‌بینی می‌کنند، اما این فناوری‌ها هنوز در مرحله تحقیقاتی هستند و نیاز به تأیید بالینی دارند.
تغییرات سبک زندگی مکمل درمان‌های پزشکی هستند و می‌توانند خطر عود را تا ۴۰ درصد کاهش دهند.
چاقی پس از تشخیص سرطان سینه خطر عود را افزایش می‌دهد، به‌ویژه در زنان یائسه. کاهش حدود ۵ کیلوگرم یا بیشتر در زنان بالای ۵۰ سال می‌تواند خطر را تا ۳۲ درصد کاهش دهد. کارآزمایی ENERGY نشان داد که کاهش چربی شکمی، نشانگر‌های التهابی را بهبود می‌بخشد.
انجمن‌های معتبر مانند ACS توصیه می‌کنند ۱۵۰ دقیقه فعالیت متوسط (مانند پیاده‌روی سریع) یا ۷۵ دقیقه فعالیت شدید در هفته، همراه با دو جلسه تمرین قدرتی، انجام شود. مطالعه Nurses' Health Study نشان داد که ورزش منظم خطر مرگ‌ومیر مرتبط با سرطان سینه را تا ۴۰ درصد کاهش می‌دهد. حتی ۳۰ دقیقه پیاده‌روی ۵ روز در هفته می‌تواند مؤثر باشد.
رژیم مدیترانه‌ای با تمرکز بر میوه‌ها، سبزیجات (به‌ویژه چلیپایی مانند بروکلی)، غلات کامل، و چربی‌های سالم (مانند روغن زیتون) توصیه می‌شود. مطالعات WHEL و WINS نشان داد که رژیم کم‌چرب همراه با افزایش میوه و سبزی، وزن را کنترل کرده و خطر عود را کاهش می‌دهد. مصرف متعادل سویا به‌صورت غذایی (نه مکمل) ممکن است خطر عود را کاهش دهد، اما باید با پزشک مشورت شود، به‌ویژه در بیماران تحت هورمون‌درمانی. سطوح کافی ویتامین D نیز با کاهش خطر عود مرتبط است، اما مکمل‌های بیش از حد توصیه نمی‌شوند.
تشخیص زودهنگام عود، شانس درمان موفق را افزایش می‌دهد. دستورالعمل‌های NCCN توصیه می‌کنند که بیماران در ۵ سال اول پس از درمان هر ۳ تا ۶ ماه و پس از آن هر ۶ تا ۱۲ ماه معاینه بالینی شوند. ماموگرافی سالانه و در صورت لزوم تصویربرداری تکمیلی (مانند MRI) ضروری است.
چاقی پس از تشخیص سرطان سینه خطر عود را افزایش می‌دهد، به‌ویژه در زنان یائسه. کاهش حدود ۵ کیلوگرم یا بیشتر در زنان بالای ۵۰ سال می‌تواند خطر را تا ۳۲ درصد کاهش دهد. کارآزمایی ENERGY نشان داد که کاهش چربی شکمی، نشانگر‌های التهابی را بهبود می‌بخشدگزارش علائم جدید مانند توده، درد مداوم، یا خستگی غیرعادی به پزشک حیاتی است.
برای بیمارانی که مهارکننده‌های آروماتاز مصرف می‌کنند، بررسی تراکم استخوان هر ۱-۲ سال و برای مصرف‌کنندگان تاموکسیفن، معاینات سالانه زنان‌شناسی توصیه می‌شود.
تست‌های Minimal Residual Disease (MRD) می‌توانند سلول‌های سرطانی خفته را شناسایی کنند، اما این فناوری هنوز در مرحله کارآزمایی‌های بالینی است. مدل‌های هوش مصنوعی مانند Deep BCR-Auto با تحلیل داده‌های پاتولوژیک، خطر عود را با دقت بالا پیش‌بینی می‌کنند، اما کاربرد بالینی آنها محدود است.
استرس مزمن می‌تواند سیستم ایمنی را تضعیف کرده و خطر عود را افزایش دهد. تکنیک‌های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، یوگا، ذهن‌آگاهی (Mindfulness) و درمان شناختی-رفتاری (CBT) به کاهش اضطراب و بهبود کیفیت زندگی کمک می‌کنند. شرکت در گروه‌های حمایتی یا مشاوره با روان‌درمانگر می‌تواند احساس انزوا را کاهش داده و انگیزه برای رعایت توصیه‌های پزشکی را افزایش دهد.
سیگار و مسروبات الکلی: سیگار کشیدن با خطر بیشتر بازگشت سرطان سینه مرتبط است. اگر سیگار می‌کشید، به دنبال کمک برای ترک آن باشید.
مواد شیمیایی: قرار گرفتن در معرض مواد مختل‌کننده غدد درون‌ریز مانند بیسفنول A (BPA) و فتالات‌ها ممکن است خطر را افزایش دهد. استفاده از ظروف شیشه‌ای و محصولات غیرشیمیایی توصیه می‌شود.
بیماری‌های همراه: کنترل دیابت، فشار خون، و چربی خون به بهبود سلامت کلی و کاهش خطر عود کمک می‌کند.
تحقیقات در حال توسعه راه‌های جدیدی برای پیشگیری از عود هستند:
واکسن‌های درمانی: واکسن‌های علیه سلول‌های بنیادی سرطانی در حال آزمایش هستند.
پایش زیستی (Liquid Biopsy): این روش می‌تواند نشانگر‌های مولکولی عود را در خون شناسایی کند، اما هنوز در دسترس عموم نیست.
هوش مصنوعی: مدل‌های پیش‌بینی مانند پروگنوز در عربستان سعودی با استفاده از یادگیری ماشین، خطر عود را با دقت بیشتری تخمین می‌زنند، اما نیاز به تأیید بیشتری دارند.
بسیاری از توصیه‌های سبک زندگی بر اساس مطالعات مشاهده‌ای هستند و رابطه علت و معلولی قطعی ندارند.
دسترسی به فناوری‌های پیشرفته مانند تست‌های ژنومیک یا MRD در برخی مناطق محدود است.
تفاوت‌های فردی مانند جهش‌های ژنتیکی (BRCA ۱/۲) یا تفاوت‌های نژادی در پاسخ به درمان، نیازمند شخصی‌سازی برنامه‌های پیشگیری هستند.
پیشگیری از عود سرطان سینه نیازمند ترکیبی از درمان‌های کمکی، تغییرات سبک زندگی، نظارت منظم و پشتیبانی روانی است. هورمون‌درمانی، درمان‌های هدفمند، و شیمی/پرتودرمانی ابزار‌های قدرتمندی برای کاهش خطر هستند. حفظ وزن سالم، فعالیت بدنی منظم و رژیم غذایی متعادل اثرات پیشگیرانه را تقویت می‌کنند. نظارت دوره‌ای و گزارش سریع علائم جدید، همراه با مدیریت استرس و اجتناب از عوامل خطر محیطی، کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشند. پیشرفت‌های نوین مانند هوش مصنوعی و پایش زیستی نویدبخش آینده‌ای بهتر هستند. بیماران باید با تیم درمانی خود برای طراحی برنامه‌ای شخصی‌سازی‌شده همکاری کنند تا بهترین شانس برای زندگی بدون عود را داشته باشند.
منبع: تبیان