به گزارش شهرآرانیوز، در جهانی پر از روایتهای تکراری و صدای بلند قدرتها، هنوز زنانی هستند که با دوربین و قلم خود، حقیقتهای خاموش را آشکار میکنند. آنها به دل جنگلهای استوایی و روستاهای دورافتاده میروند تا از رنج انسان و زمین بگویند؛ از آنچه دیده نمیشود، اما وجود دارد. آیلین گوو و نادیا شیرا کوئن، دو خبرنگار مستقل، با گزارشهایشان نشان دادهاند که صدای زنان میتواند جهان را وادار به شنیدن کند.
آیلین گوو خبرنگار مستقلی است که قلمش در رسانههای چاپی، آنلاین و شنیداری جریان دارد. او هرگز در یک تحریریه سنتی کار نکرده و آموزش رسمی روزنامهنگاری ندیده است، اما دغدغهی اصلیاش همیشه مردم و جوامعی بوده که در حاشیه ماندهاند.
گوو از شکستن قواعد معمول نمیترسد. وقتی تصمیم گرفت درباره قاچاق چوبهای جنگلی تحقیق کند، به یکی از کمتر دیدهشدهترین بخشهای بازار سیاه جهانی سر زد: تجارت چوب بلسان بنفش — چوبی استوایی و گرانبها که برای ساخت مبلمان و سازهای موسیقی استفاده میشود.
گزارش او برای نشنال جیوگرافیک نهتنها بحران زیستمحیطی در گواتمالا را آشکار کرد، بلکه نحوه روایت درباره تجارت غیرقانونی منابع طبیعی را نیز تغییر داد. بیش از یکونیم میلیون نفر در Apple News این گزارش را خواندند؛ گزارشی که صدای جنگلهای فراموششده را به گوش جهان رساند.
نادیا شیرا کوئن، عکاس خبری مستقلی است که مسیرش را از دل بیماری و رنج آغاز کرد. در پانزدهسالگی، همزمان با دریافت اولین دوربینش، متوجه شد به سرطان مبتلاست. او شروع به ثبت پرترههایی از خود کرد تا تغییرات جسمی و روحیاش را در دوران درمان به تصویر بکشد؛ تصویری صادقانه از درد، امید و زیستن.
سالها بعد، نادیا به همراه نینا استروکلیچ از بنیاد بینالمللی رسانه زنان (IWMF)، گزارشی تهیه کرد که نامش را در تاریخ رسانه جاودانه کرد: «عداوت باورنکردنی بین زنبورداران و منونایتها در مکزیک». این گزارش که در نشنال جیوگرافیک منتشر شد، بهقدری تأثیرگذار بود که رئیسجمهور مکزیک روز پس از انتشارش به منطقه کامپچه سفر کرد و بیانیهای رسمی در واکنش به آن صادر نمود.
نادیا برای این گزارش، جایزه دوم بخش محیط زیست مسابقه جهانی World Press Photo را دریافت کرد و جوایز دیگری همچون ایو روشه و لیونین نیز به نام او ثبت شد. او امروز به نمادی از قدرت تصویر در روایت حقیقت بدل شده است.
منبع: بنیاد بینالمللی رسانه زنان (IWMF)