به گزارش شهرآرانیوز؛ زهرا سقاء‌عیدگاهی با تاکید بر اینکه روز جهانی زنان خانه‌دار فرصتی است برای قدردانی از زنانی که بی‌هیاهو ستون‌های اصلی خانه‌اند؛ زنانی که با عشق و صبر، نظم و آرامش را در خانواده زنده نگه می‌دارند، گفت: در میان همه این تلاش‌ها، گاهی اشتباهاتی کوچک، اما تکرارشونده رخ می‌دهد؛ خطا‌هایی که نه از بی‌مسئولیتی، بلکه از فداکاری بیش از اندازه ناشی می‌شوند. اشتباهاتی که به مرور باعث می‌شوند زن، از خود فاصله بگیرد و نقش‌هایش را جایگزین هویتش کند.
وی ادامه داد: بسیاری از زنان خانه‌دار، با گذر زمان، خود را فقط در قالب همسر و مادر می‌بینند. انگار هویت فردی‌شان پشت عنوان «خانه‌دار» پنهان می‌شود. این فراموشی تدریجی، حس ارزشمندی را تنها به رضایت دیگران گره می‌زند. در حالی که مراقبت از روان خویش، نخستین وظیفه هر انسان است. زنی که برای خودش زمانی نمی‌گذارد، دیر یا زود احساس خستگی، دلزدگی و بی‌هدفی می‌کند. اختصاص زمانی برای مطالعه، نوشتن، پیاده‌روی یا خلوت شخصی، نه نشانه خودخواهی، بلکه نوعی خودآگاهی است.
این کارشناس ارشد روانشناسی افزود: خانه‌داری، هرچند کاری ارزشمند است، اما نباید به معنای توقف رشد باشد. بسیاری از زنان پس از ازدواج، یادگیری را کنار می‌گذارند و تصور می‌کنند دیگر فرصتی برای پیشرفت نیست. در حالی که امروز، با وجود کتاب‌های صوتی، دوره‌های آنلاین و گروه‌های مجازی، یادگیری حتی در خانه هم ممکن است. یاد گرفتن مهارت‌های تازه از آشپزی خلاق تا مهارت‌های دیجیتال می‌تواند انرژی ذهنی و احساس مفید بودن را تقویت کند. یادگیری، روح را جوان نگه می‌دارد و از فرسودگی ذهنی جلوگیری می‌کند.
زهرا سقاء‌عیدگاهی با بیان اینکه باور اشتباه «زن خوب باید خودش از پس همه کار‌ها بربیاید» باعث خستگی و فرسودگی بسیاری از زنان شده است. گاهی زن‌ها اجازه نمی‌دهند همسر یا فرزندان در کار‌های خانه کمک کنند و خودشان بار همه چیز را به دوش می‌کشند، بیان کرد: نتیجه، خستگی مزمن و احساس بی‌قدری است. در حالی که تقسیم کار، نشانه ضعف نیست، بلکه نشانه احترام متقابل است. مشارکت اعضای خانواده، نه‌تنها از فشار جسمی زن می‌کاهد، بلکه حس همکاری و مسئولیت‌پذیری را در فرزندان تقویت می‌کند.
وی با اشاره به اینکه خانه‌داری اگر با انزوا همراه شود، می‌تواند مقدمه افسردگی باشد. ارتباط با دوستان، همسایه‌ها یا گروه‌های حمایتی زنان، نه تنها دلگرم‌کننده است، بلکه کارکرد درمانی دارد، اضافه کرد: زنان خانه‌دار نیاز دارند بیرون از نقش خانواده هم دیده شوند. هر گفت‌و‌گو و ارتباط سالم، یادآور این حقیقت است که ما فقط نقش نیستیم، انسانیم.
این کارشناس ارشد روانشناسی ادامه داد: زن خانه‌دار بودن، اگر با آگاهی همراه باشد، یکی از زیباترین نقش‌های انسانی است. اما این نقش نباید به معنای حذف خویشتن باشد. مراقبت از خانه بدون مراقبت از روان، تلاشی ناقص است. زنان خانه‌دار، شایسته‌اند نه فقط به‌عنوان مادران و همسران، بلکه به‌عنوان انسان‌هایی پویا، خلاق و ارزشمند شناخته شوند.
منبع: روزنامه خراسان