به گزارش شهرآرانیوز، هر کودکی، فارغ از محل تولد یا جنسیتش، حق دارد از سلامت، تحصیل و حمایت برخوردار باشد. با این حال، هنوز میلیون‌ها کودک در جهان تنها به دلیل دختر بودن یا زیستن در منطقه‌ای خاص، از این حق محروم‌اند؛ محرومیتی که آینده‌ی فردی و جمعی آنان را تهدید می‌کند.
پس از جنگ جهانی دوم، وضعیت کودکان در اروپا بحرانی بود. در پاسخ به این شرایط، سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۶ «صندوق اضطراری کودکان ملل متحد» یا همان یونیسف را برای کمک‌های غذایی، پوشاک و خدمات بهداشتی پایه‌گذاری کرد. یونیسف که در آغاز موقت بود، در سال ۱۹۵۳ به نهادی دائمی تبدیل شد و از آن پس مأموریت خود را بر حمایت جهانی از کودکان متمرکز کرد.
در سال ۱۹۵۹، «بیانیه حقوق کودک» تصویب شد و مفاهیمی، چون حق تحصیل، مراقبت‌های بهداشتی، تغذیه و سرپناه برای همه‌ی کودکان جهان به رسمیت شناخته شد. سه دهه بعد، در ۲۰ نوامبر ۱۹۸۹، مجمع عمومی سازمان ملل با تصویب «پیمان‌نامه حقوق کودک»، نگاه جهان را به کودک به‌عنوان انسانی با حقوق مستقل تغییر داد؛ نگاهی که تا امروز پایه و مبنای همه‌ی فعالیت‌های یونیسف است.
با گذر از دوره‌ی بازسازی پس از جنگ، توجه یونیسف از تأمین نیاز‌های اولیه به توسعه آموزش معطوف شد. با این وجود، همچنان بیش از ۱۷۵ میلیون کودک در جهان از تحصیلات پیش‌دبستانی بازمانده‌اند. گزارش یونسکو در سال ۲۰۱۷ نشان می‌دهد شش کودک از هر ده کودک بدون یادگیری مهارت‌های پایه، دبستان را رها می‌کنند؛ آماری که زنگ خطر بزرگی برای آینده‌ی آموزش جهانی است.
تحصیل، یکی از حقوق اولیه بشر است؛ اما محرومیت از آن برای دختران، تبعیضی مضاعف می‌سازد. آموزش دختران نه‌تنها سرنوشت آنان را دگرگون می‌کند، بلکه به شکوفایی اقتصادی، سلامت عمومی و کاهش درگیری‌های اجتماعی نیز می‌انجامد. با این حال، در بسیاری از کشور‌های آسیایی، عواملی، چون ازدواج زودهنگام، باور‌های سنتی و هنجار‌های جنسیتی، مانع اصلی تحصیل دختران است.
بنیاد آسیا در دهه‌های اخیر با اجرای برنامه‌هایی برای آموزش دختران در کشورهایی، چون افغانستان، ویتنام و کامبوج، تلاش کرده تا این شکاف را کاهش دهد. جین سلون، مدیر ارشد طرح توانمندسازی زنان در این بنیاد، تأکید می‌کند:
«آموزش دختران تنها یک اقدام اجتماعی نیست، بلکه سرمایه‌گذاری بر آینده‌ی ملت‌هاست.»
به باور او، اکنون زمان آن رسیده است که کشور‌های آسیایی بیش از پیش روی آموزش دختران سرمایه‌گذاری کنند؛ چرا که آینده روشن نسل بعدی در گرو همین تصمیم امروز است.
