به گزارش شهرآرانیوز؛ مریلا زارعی از نسل بازیگرانی است که نقش را تنها به عنوان یک «شخصیت» نمی‌بیند، بلکه آن را به زیست انسانی‌اش پیوند می‌زند. مسیر او، مسیری است از درک درونی ایمان تا تجلی آن در چهره و رفتار زنان قصه‌هایی که بازی کرده است.
اولین نقطه عطف در کارنامه زارعی، فیلم «شیار ۱۴۳» ساخته نرگس آبیار است؛ اثری که او در آن نقش مادری را ایفا می‌کند که سال‌ها چشم‌انتظار فرزند شهیدش است. چهره‌ی ساده و چادری او در این فیلم، روایتگر عمق صبر و عشق مادری است که در فقدان، به معنا رسیده است.
زارعی در این فیلم نه تنها یک نقش را بازی می‌کند، بلکه روح زن ایرانیِ مؤمن را بر پرده می‌آورد؛ زنی که ریشه در خاک دارد، اما نگاهش به آسمان است. بازی او در «شیار ۱۴۳» چنان باورپذیر بود که بسیاری از مادران شهید، او را در دیدار‌های واقعی‌شان «هم‌دل» خود خواندند.
زارعی در فیلم «زیر سقف دودی» بار دیگر به دنیای زنان بازمی‌گردد، اما این بار در جامعه‌ای معاصر و پرتنش. او در نقش مادری ظاهر می‌شود که برای حفظ بنیان خانواده می‌کوشد. در این فیلم، متانت و شخصیت، در برابر آشفتگی‌ها و آسیب‌های اجتماعی قرار می‌گیرد و نمادی می‌شود از پناه، از آرامش و از تکیه‌گاه بودن زن در جهان پرهیاهوی امروز.
زارعی در مصاحبه‌ای گفته بود: «گاهی زن بودن یعنی تاب آوردن.» و همین تاب‌آوری است که در تمام نقش‌های او جریان دارد؛ چه در خانه‌ای پر دود و فاصله، چه در روستایی که بوی خاک و انتظار می‌دهد.
حضور مریلا زارعی در فیلم «بادیگارد» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا نیز ادامه همین مسیر است؛ زنی محجبه که در کنار مردی مؤمن و وطن‌دوست ایستاده و در سکوتش قدرتی نهفته دارد. در این فیلم، او چهره‌ی زنی را می‌سازد که حضورش، ستون آرامش و ایمان خانواده است.
او پیش‌تر در سریال‌هایی، چون «کلاه پهلوی» و «پلیس جوان» نیز در نقش زنانی ظاهر شده که هویت خود را در میان تغییرات اجتماعی حفظ می‌کنند؛ زنانی که در بزنگاه‌های تاریخی، انتخابشان نه از اجبار، که از باور برمی‌خیزد.
اما نقطه‌ی اوج این مسیر، بی‌تردید نقش یوکابد، مادر حضرت موسی (ع) در فیلم تازه‌ی «موسی کلیم‌الله» است. زارعی در نشست خبری این اثر گفت: «بازی در نقش یوکابد برایم مانند سعی بین صفا و مروه بود.»
این تعبیر، شاید بهترین خلاصه‌ی مسیر هنری او باشد؛ تلاشی میان دو کوه ایمان و عمل، میان حقیقت درونی و تجلی بیرونی. در «موسی کلیم‌الله»، زارعی به عمق باورهایش تکیه می‌کند تا چهره‌ی زنی را بسازد که در اوج خوف و خطر، مأمور نجات پیامبر خداست. در اینجا حجاب نه پوشش ظاهری، که نماد پناه ایمان و پایداری در برابر ظلم است.
مسیر حرفه‌ای مریلا زارعی نشان می‌دهد که سینمای ایران، برخلاف تصور برخی جریان‌های رسانه‌ای، توانسته چهره‌ای از زن محجبه ارائه دهد که نه منفعل است و نه محدود؛ بلکه آگاه، فعال و تصمیم‌گیرنده است.
نقش‌هایی که او برگزیده، به‌ویژه در سال‌های اخیر، نشان از نوعی آگاهی و انتخاب دارد؛ انتخابی برخاسته از فهم فلسفه حجاب. او با ایفای چنین نقش‌هایی، به زبان هنر می‌گوید که حجاب نه دیوار جدایی، بلکه پلی است میان انسان و معنا.
منبع: فارس